ਇਕ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਸਮੁੰਦਰ ਮੰਥਨ ਵਿੱਚੋ ਆਇਆ ਹੈ , ਇਕ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਜੀ ਨੇ ਆਪ ਬਣਾਇਆ ਹੈ।
ਜੋ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਸਮੁੰਦਰ ਵਿੱਚੋ ਆਇਆ ਹੈ ਦੇਵਤਿਆਂ ਉਹ ਧੋਖੇ ਨਾਲ ਨੀਵਿਆਂ ਤੋ ਲੁਕਾਇਆ ਹੈ ।
ਜੋ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਜੀ ਨੇ ਬਣਾਇਆ ਹੈ , ਹੋਕਾ ਦੇ ਕੇ ਉਚੇ ਨੀਵੇਂ ਸੱਭ ਨੂੰ ਛਕਾਇਆ ਹੈ।
ਸਮੁੰਦਰ ਵਾਲਾ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਪੀ ਬੰਦਾ ਮੌਤ ਤੋ ਬਚ ਜਾਦਾ ਹੈ , ਗੁਰੂ ਵਾਲਾ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਪੀ ਸਿੰਘ ਮੌਤ ਦੇ ਅੱਗੇ ਖੜ ਜਾਦਾ ਹੈ ।
ਸਮੁੰਦਰ ਵਾਲਾ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਲੈ ਔਰਤ ਛੱਲ ਜਾਦੀ ਹੈ , ਗੁਰੂ ਵਾਲਾ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਲੈ ਮਤ ਉੱਚੀ ਸੁੱਚੀ ਬਣ ਜਾਦੀ ਹੈ ।
ਸਮੁੰਦਰ ਵਾਲਾ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਖਾਰੇ ਪਾਣੀ ਤੋ ਪਾਇਆ ਹੈ , ਗੁਰੂ ਵਾਲਾ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਬਾਣੀ , ਪਾਣੀ ,ਖੰਡੇ ਤੋ ਆਇਆ ਹੈ ।
ਸਮੁੰਦਰ ਵਾਲਾ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਲੈਕੇ ਦੇਵਤੇ ਫਿਰਦੇ ਭਜਦੇ ਸੀ , ਗੁਰੂ ਵਾਲਾ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਪੀ ਸਿੰਘ ਮੈਦਾਨ ਵਿੱਚ ਗਜਦੇ ਸੀ।
ਸਮੁੰਦਰ ਵਾਲਾ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਲੈਕੇ ਦੇਵਤੇ ਵਿੱਚ ਹੰਕਾਰ ਦੇ ਆਏ ਸੀ , ਗੁਰੂ ਵਾਲੇ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਨੇ ਸਿੰਘਾਂ ਦੇ ਵਿਕਾਰ ਸਭ ਲਾਹੇ ਸੀ ।
ਸਮੁੰਦਰ ਵਾਲੇ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਨੇ ਸਿਰਫ ਸਵਰਗਾ ਤਕ ਪਹੁੰਚਾਇਆ ਹੈ , ਗੁਰੂ ਵਾਲੇ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਨੇ ਰੱਬ ਨਾਲ ਮਿਲਾਇਆ ਹੈ ।
ਸਮੁੰਦਰ ਵਾਲੇ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਨੇ ਕੀ ਕਰ ਵਖਾਇਆ ਹੈ , ਗੁਰੂ ਵਾਲੇ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਨੇ ਗਿਦੜਾ ਤੋ ਸ਼ੇਰ ਬਣਾਇਆ ਹੈ ।
ਸਮੁੰਦਰ ਵਾਲਾ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਅੱਜ ਵੀ ਮਿਥਿਹਾਸ ਲਗਦਾ ਹੈ , ਗੁਰੂ ਵਾਲਾ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਬਹੁਤ ਖਾਸ ਲਗਦਾ ਹੈ ।
ਸਮੁੰਦਰ ਵਾਲਾ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਦੇਵਤੇ ਨਾਲ ਹੀ ਲੈਗੇ ਸੀ , ਜੋਰਾਵਰ ਸਿੰਘ , ਗੁਰੂ ਜੀ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਆਪਣੇ ਖਾਲਸੇ ਨੂੰ ਦੇਗੇ ਸੀ ।
ਜੋਰਾਵਰ ਸਿੰਘ ਤਰਸਿੱਕਾ ।

ਮਾਤਾ ਨਾਨਕੀ ਦੀ ਕੁੱਖ ਨੂੰ ਸੀ ਰੱਬ ਨੇ ਭਾਗ ਲਾਏ , ਛੇਵੇ ਗੁਰੂ ਦੇ ਘਰ ਨੌਵੇ ਗੁਰੂ ਆਏ ।
ਉਠ ਛੇਵੇ ਗੁਰੂ ਜੀ ਹਰਿਮੰਦਰ ਤੋ ਸੀਸ਼ ਮਹਿਲ ਆਏ , ਦੇਖ ਬਾਲ ਨੂੰ ਗੁਰੂ ਜੀ ਸਮੇਤ ਸੱਭ ਸੀਸ ਨਿਵਾਏ ।
ਗੁਰੂ ਹਰਗੋਬਿੰਦ ਸਾਹਿਬ ਖੁਸ਼ੀ ਦੇ ਘਰ ਆਏ , ਇਹ ਹੋਵੇਗਾ ਤੇਗ ਦਾ ਧਨੀ ਦੁਖ ਸਭ ਦੇ ਗਵਾਏ ।
ਨਾਮ ਰੱਖਿਆ ਤਿਆਗ ਮੱਲ ਸਦਾ ਗੁਰਬਾਣੀ ਗਾਏ , ਆਪ ਮੰਨਦਾ ਭਾਣਾ ਰੱਬ ਦਾ ਸੱਭ ਨੂੰ ਮਨਾਏ ।
ਕਰਤਾਰਪੁਰ ਦੀ ਜੰਗ ਵਿੱਚ ਐਸੀ ਤੇਗ ਚਲਾਏ , ਮਿਲਿਆ ਖਿਤਾਬ ਪਿਤਾ ਵਲੋ ਤੇਗ ਬਹਾਦਰ ਕਹਾਏ ।
ਸਦਾ ਸ਼ਾਂਤ ਚਿੱਤ ਰਹਿੰਦੇ ਨਾ ਦਿਲ ਕਿਸੇ ਦਾ ਦਖਾਏ , ਸਦਾ ਗੁਰੂ ਗੁਰੂ ਕਰਦੇ ਨਾਮ ਰੱਬ ਦਾ ਧਿਆਏ ।
ਆਗਿਆ ਪਾ ਪਿਤਾ ਦੀ ਵਿੱਚ ਬਕਾਲੇ ਆਏ , ਕੀਤੀ ਬੰਦਗੀ ਰੱਬ ਦੀ ਗੁਜਰੀ ਜੀ ਸੇਵ ਕਮਾਏ ।
ਗੁਰੂ ਹਰਿਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਜੀ ਸੀਸ਼ ਦਿੱਲੀ ਵਿੱਚ ਨਿਵਾਏ , ਬਾਬਾ ਬੈਠਾ ਬਕਾਲੇ ਗੱਦੀ ਦਾ ਵਾਰਸ ਕਹਾਏ ।
ਸੌਢੀ ਸੁਣ ਗਲ ਅੱਠਵੇ ਗੁਰੂ ਦੀ ਵਿੱਚ ਲਾਲਚ ਆਏ , ਵਿੱਚ ਬਕਾਲੇ ਬੈਠ ਗਏ ਬਾਈ ਮੰਜੀਆਂ ਡਾਏ ।
ਮੱਖਣ ਲੁਬਾਣੇ ਪਰਗਟ ਕੀਤਾ ਗੁਰਾ ਨੂੰ ਵਿੱਚ ਬਕਾਲੇ ਆਏ , ਗੁਰੂ ਲਾਦੋ ਰੇ ਦੇ ਸੀ ਹੋਕੇ ਸ਼ਾਹ ਨੇ ਲਾਏ ।
ਫੇਰ ਕੀਤਾ ਪਰਚਾਰ ਸੀ ਸਿੱਖੀ ਦਾ ਵਿੱਚ ਸੰਗਤਾ ਦੇ ਆਏ , ਗੁਰੂ ਤੇਗ ਬਹਾਦਰ ਨੇ ਲੋਕ ਸਿਧੇ ਰਾਹ ਪਾਏ ।
ਵਿੱਚ ਪਟਨੇ ਦੇ ਗੁਰੂ ਜੀ ਨਾਲ ਪਰਿਵਾਰ ਦੇ ਆਏ , ਜਿਥੇ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਜੀ ਬਾਲ ਰੂਪ ਵਿਚ ਆਏ ।
ਇਕ ਦਿਨ ਗੁਰੂ ਜੀ ਚੱਕ ਨਾਨਕੀ ਆਏ , ਭੇਜੇ ਸਿੱਖ ਪਟਨੇ ਨੂੰ ਪਰਿਵਾਰ ਲੈ ਕੇ ਆਏ ।
ਜਦ ਪਿਤਾ , ਪੁੱਤਰ ਸੀ ਸਾਹਮਣੇ ਆਏ , ਖਿੜ ਗਈ ਕੁਲ ਕਾਇਨਾਤ ਸੀ ਵਿੱਚ ਖੁਸ਼ੀ ਦੇ ਆਏ ।
ਇਕ ਦਿਨ ਪੰਡਤ ਕਸਮੀਰੀ ਹੱਥ ਜੋੜ ਕੇ ਆਏ , ਧਰਮ ਬਚਾ ਦਵੋ ਗੁਰੂ ਜੀ ਆਸ ਮੁਕਦੀ ਜਾਏ ।
ਹਿੰਦੂ ਧਰਮ ਬਚਾਉਣ ਲਈ ਗੁਰੂ ਜੀ ਦਿੱਲੀ ਆਏ , ਆਪਣਾ ਸੀਸ਼ ਦੇ ਕੇ ਲੱਖਾ ਸਿਰ ਬਚਾਏ ।
ਜੋਰਾਵਰ ਸਿੰਘ ਹੱਥ ਜੋੜ ਇਕ ਅਰਦਾਸ ਕਰਾਏ , ਹਰ ਸੰਗਤ ਨਾਲ ਮੇਰੇ ਇਹ ਸਲੋਕ ਗਾਏ ।
ਗੁਰ ਤੇਗ ਬਹਾਦਰ ਸਿਮਰਿਐ ਘਰਿ ਨਉ ਨਿਧਿ ਆਵੈ ਧਾਇ। ਸਭਿ ਥਾਈ ਹੋਇ ਸਹਾਇ।
ਜੋਰਾਵਰ ਸਿੰਘ ਤਰਸਿੱਕਾ ।

ਮੇਰੇ ਦਸਮੇਸ਼ ਪਿਤਾ ਪਿਆਰੇ ਜੀ , ਤੁਸਾ ਪੁੱਤ ਧਰਮ ਤੋ ਵਾਰੇ ਜੀ ।
ਤੁਹਾਡਾ ਹੋਇਆ ਕੋਈ ਸਾਨੀ ਨਹੀ , ਪਰਿਵਾਰ ਦਾ ਕੋਈ ਦਾਨੀ ।
ਤੁਸਾ ਖਾਲਸਾ ਪੰਥ ਸਜਾਇਆ ਸੀ , ਗਿਦਰਾ ਤੋ ਸ਼ੇਰ ਬਣਾਇਆ ਸੀ ।
ਲੋਕ ਵਿੱਚ ਗੁਲਾਮੀ ਮਰਦੇ ਸੀ , ਸਿਰ ਚੁੱਕ ਤੁਰਨਾ ਸਿਖਾਇਆ ਸੀ ।
ਤੁਸਾ ਪੁੱਤ ਖਾਲਸਾ ਬਣਾਇਆ ਸੀ ,ਘੁਟ ਕਾਲਜੇ ਨਾਲ ਲਾਇਆ ਸੀ ।
ਤੁਸਾ ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਨੂੰ ਕਹਿ ਦਿੱਤਾ, ਆਪਣਾ ਰੂਪ ਖਾਲਸੇ ਨੂੰ ਦੇ ਦਿੱਤਾ ।
ਤੁਸੀ ਕੋਲ ਸਿੰਘਾਂ ਦੇ ਰਹਿਦੇ ਹੋ , ਸਾਰੇ ਦੁਖ ਸਿੱਖਾ ਦੇ ਕੱਟ ਦੇਦੇ ਹੋ ।
ਜੋਰਾਵਰ ਸਿੰਘ ਕਰਦਾ ਮਾਣ ਹੈ , ਮੇਰਾ ਦਸਮੇਸ਼ ਸਿੰਘਾਂ ਦੀ ਜਾਨ ਹੈ ।
ਜੋਰਾਵਰ ਸਿੰਘ ਤਰਸਿੱਕਾ ।

ਕਲਗੀਆਂ ਵਾਲਿਆ ਕੀ ਸਿਫਤ ਕਰਾ ਤੇਰੇ ਯੋਧਿਆਂ ਦੀ, ਸਾਰੇ ਇਕ ਤੋ ਇਕ ਦਲੇਰ ਹੋਏ ।
ਜਿਹਨਾ ਜਾਲਮਾਂ ਤੋ ਸੀ ਡਰਦੀ ਕੁਲ ਦੁਨੀਆਂ , ਤੇਰੇ ਖਾਲਸੇ ਅੱਗੇ ਸੱਭ ਢੇਰ ਹੋਏ।
ਐਸਾ ਸਾਜਿਆਂ ਪੰਥ ਦਸਮੇਸ਼ ਜੀ ਨੇ , ਜਿਸਦਾ ਦਬਦਬਾ ਵੀ ਸਮੁੰਦਰ ਦੀ ਲਹਿਰ ਹੋਵੇ ।
ਚਾਰੇ ਪੁੱਤ ਤੂੰ ਧਰਮ ਤੋ ਵਾਰ ਦਿੱਤੇ , ਐਸਾ ਜਿਗਰਾ ਨਾ ਕਿਸੇ ਦਾ ਹੋਇਆ ਨਾ ਫੇਰ ਹੋਵੇ ।
ਸੱਚੇ ਸਿੰਘ ਜੋ ਸੀਸ਼ ਤਲੀ ਤੇ ਰੱਖ ਲੜੇ , ਦਸ਼ਮੇਸ਼ ਪਿਤਾ ਦੀ ਜਦ ਸਿਰ ਤੇ ਮਿਹਰ ਹੋਵੇ ।
ਮਨੀ ਸਿੰਘ ਵੀ ਬੰਦ ਬੰਦ ਕਟਵਾ ਤੁਰਿਆ , ਐਸਾ ਇਤਿਹਾਸ ਵੀ ਦੁਨੀਆ ਚ ਨਾ ਫੇਰ ਹੋਵੇ ।
ਤਾਰੂ ਸਿੰਘ ਜੀ ਖੋਪਰ ਲਹਾ ਕੇ , ਚੜ ਚਰਖੜੀਆ ਸਿੰਘ ਮੰਗਦਾ ਨਾਮ ਦੀ ਖੈਰ ਹੋਵੇ ।
ਬਹੁਤ ਲੰਮੀ ਹੈ ਲਿਸਟ ਸ਼ਹੀਦਾ ਵਾਲੀ , ਜਿਨਾ ਝੱਲਿਆ ਦੁਨੀਆ ਦੇ ਲਈ ਕਹਿਰ ਹੋਵੇ ।
ਜਦ ਧੀਆ ਛੁਡਵਾਈਆਂ ਅਬਦਾਲੀ ਕੋਲੋ , ਦੁਸ਼ਮਨ ਨੂੰ ਸਿੰਘ ਦਿਸੇ ਜਿਵੇ ਜਹਿਰ ਹੋਵੇ ।
ਜੋਰਾਵਰ ਸਿੰਘ ਕਰੇ ਅਰਦਾਸ ਕੌਮ ਦੇ ਏਕੇ ਲਈ , ਵਾਹਿਗੂਰ ਸਦਾ ਖਾਲਸੇ ਤੇ ਮਿਹਰ ਹੋਵੇ ।
ਸਦਾ ਹੱਸਦੀ ਰਹੇ ਕਾਇਨਾਤ ਸਾਰੀ , ਖਾਲਸਾ ਕੁਲ ਦੁਨੀਆਂ ਦੀ ਮੰਗਦਾ ਖੈਰ ਹੋਵੇ ।
ਜੋਰਾਵਰ ਸਿੰਘ ਤਰਸਿੱਕਾ ।