ਚੜ੍ਹੀ ਜਵਾਨੀ ਖੂਨ ਉਬਾਲੇ,
ਖਾਂਦਾ ਸਿਰਫ ਮਸ਼ੂਕ ਲਈ !!
ਲੜਨਾ ਕਿਸਨੇ ਹੱਕਾਂ ਖਾਤਰ,
ਅਣਖ ਤਾਂ ਸੁੱਤੀ ਘੂਕ ਪਈ !!
ਜੋ ਕੁੜੀਆਂ ਪਿੱਛੇ ਲੜਦੇ ਮਰਗੇ,
ਕਿਤੇ ਮਿਲਣੀ ਢੋਈ ਨਾ !!
ਐਥੇ ਮਿਰਜ਼ੇ ਚਾਰ ਚੁਫੇਰੇ ਨੇ,
ਪਰ ਨਲੂਆ ਕੋਈ ਨਾ !!
ਕਿਸਦੀ ਗਰਜ ਕੰਬਾਊਗੀ,
ਹੁਣ ਕੰਧਾਂ ਭਲਾ ਕੰਧਾਰ ਦੀਆਂ !!
ਕਿਹੜੇ ਰਾਹੇ ਪੈ ਗਈਆਂ ਨੇ
ਨਸਲਾਂ ਉਸ ਸਰਦਾਰ ਦੀਆਂ !!
ਅਰਸ਼ਾਂ ਤੋਂ ਫਰਸ਼ਾਂ ਤੇ ਡਿੱਗੇ,
ਸਾਡੀ ਅੱਖ ਵੀ ਰੋਈ ਨਾ !!
ਐਥੇ ਮਿਰਜ਼ੇ ਚਾਰ ਚੁਫੇਰੇ ਨੇ
ਪਰ ਨਲੂਆ ਕੋਈ ਨਾ !!
ਅਸੀਂ ਭੰਗੜੇ ਪਾਏ, ਪੈਸੇ ਵਾਰੇ,
ਬੜੇ ਹੀ ਲੱਚਰ ਗੀਤਾਂ ਤੇ !!
ਮੁੰਦੀਆਂ ਛੱਲੇ ਲੱਖ ਵਟਾਏ,
ਬੜੇ ਪਿਆਰ ਤਵੀਤਾਂ ਦੇ !!
ਜਿਸਮਾਂ ਦੀ ਇਹ ਖੇਡ ਬਣਾ ਲਈ,
ਪਰ ਰੂਹ ਤਾਂ ਟੋਹੀ ਨਾ !!
ਐਥੇ ਮਿਰਜ਼ੇ ਚਾਰ ਚੁਫੇਰੇ ਨੇ
ਪਰ ਨਲੂਆ ਕੋਈ ਨਾ !!
ਭਾਰ ਕਿਸੇ ਤੋਂ ਝੱਲ ਨੀ ਹੁੰਦਾ
ਮਾਂ ਪਿਉ ਦੀਆਂ ਪੀੜਾਂ ਦਾ !!
ਕਿਤੇ ਸਰਵਨ ਪੁੱਤਰ ਲੱਭਦੇ ਨਾ,
ਜਗ ਰਾਂਝੇ ਹੀਰਾਂ ਦਾ !!
ਕਿਰਦਾਰਾਂ ਤੇ ਜੇ ਲੱਗੀ ਕਾਲ਼ਖ,
ਫਿਰ ਜਾਣੀ ਧੋਈ ਨਾ !!
ਐਥੇ ਮਿਰਜ਼ੇ ਚਾਰ ਚੁਫੇਰੇ ਨੇ
ਪਰ ਨਲੂਆ ਕੋਈ ਨਾ !!
ਮੰਜ਼ਿਲ ਤੇ ਕਦ ਪੁੱਜਾਗੇਂ
ਜੇ ਭਟਕੇ ਹੀ ਰਹੇ ਰਾਹਾਂ ਤੋਂ !!
ਤਖਤਾਂ ਤੇ ਕਿੰਜ ਬੈਠਾਗੇਂ
ਜੇ ਸੱਖਣੇ ਹੋ ਗਏ ਸਾਹਾਂ ਤੋਂ !!
ਖੁਦ ਬੇੜੀ ਵਿੱਚ ਛੇਕ ਨੇ ਕੀਤੇ,
ਕਿਸੇ ਗੈਰ ਡੁਬੋਈ ਨਾ !!
ਐਥੇ ਮਿਰਜ਼ੇ ਚਾਰ ਚੁਫੇਰੇ ਨੇ
ਪਰ ਨਲੂਆ ਕੋਈ ਨਾ ।।



ਕਦੇ ਥੌੜਾ ਕਦੇ ਬਹੁਤਾ ਖੁਸ਼ ਹੋ ਲਈਦਾ,
ਆਇਆ ਅੱਖ ਵਿੱਚ ਹੰਝੂ ਲਕੋ ਲਈਦਾ,
ਓਹਨੁੰ ਫੁੱਲ ਹੀ ਪਸੰਦ, ਸਾਨੂੰ ਕੰਢੇ ਵੀ ਪਸੰਦ,
ਅਸੀਂ ਕੰਢਿਆਂ ਦਾ ਹਾਰ ਵੀ ਪਰੋ ਲਈਦਾ,
ਯਾਦ ਸੱਜਣਾ ਦੀ ਆ ਕੇ ਬੜਾ ਹੀ ਸਤਾਵੇ,
ਓਦੌਂ ਬੈਠ ਕਿਸੇ ਨੁਕਰੇ ਹੀ ਰੋ ਲਈਦਾ,
ਜਿਹੜਾ ਸਮਝੇ ਬੇਗਾਨਾ, ਓਹਦੇ ਨਾਲ ਕੀ ਯਾਰਾਨਾ,
ਜਿਹੜਾ ਆਪਣਾ ਬਣਾਵੇ, ਓਹਦਾ ਹੋ ਲਈਦਾ..

ਮੈਂ ਲੋਕਾ ਨੂੰ ਹੁੰਦਾ ਸੱਚਾ ਪਿਆਰ ਦੇਖਿਆ
ਹਰ ਇਕ ਨੂੰ ਹੁੰਦਾ ਵਾਰ ਵਾਰ ਦੇਖਿਆ
ਦਰ ਦਰ ਭਟਕਾ ਬੇਰੁਜਗਾਰਾ ਵਾਗੂੰ
ਮੈਂ ਹਰ ਦਰ ਤੇ ਪਿਆਰ ਦੇਖਿਆ
ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਕਈ ਰਾਝਿਆ ਦੀ ਹੀਰ ਇਕੋ
ਤੇ ਹਰ ਇਕ ਦਾ ਬਣਦਾ ਰਾਝਾ ਯਾਰ ਦੇਖਿਆ
ਮੈਂ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਹੁੰਦਾ ਸੱਚਾ ਪਿਆਰ ਦੇਖਿਆ…..

ਦੇਖ ਸੜਕਾਂ ਤੇ ਬੈਠੇ
ਗੱਲ ਐਨੀ ਕੁ ਨਾ ਜਾਣੀ
ਸਾਡੇ ਘੋੜਿਆਂ ਨੇ ਪੀਤੇ
ਥੋਡੀ ਯਮਨਾ’ਚ ਪਾਣੀ
ਅਜੇ ਛੱਡਦਾ ਹੈ ਮਹਿਕਾਂ
ਨਹੀਂਓ ਸੁੱਕਿਆ ਗੁਲਾਬ
ਕਦੋਂ ਦਿੱਲੀ ਦੁੱਲੀ ਮੂਹਰੇ
ਦੱਸ ਝੁਕਿਆ ਪੰਜਾਬ ।

ਜੇ ਆਉਣਾ ਪਿਆ ਆਵਾਂਗੇ
ਬਘੇਲ ਸਿੰਘ ਵਾਂਗ
ਤੈਨੂੰ ਮਿਲਣੇ ਦੀ ਦਿਲਾਂ’ਚ
ਹੈ ਚਿਰਾਂ ਤੋਂ ਨੀ ਤਾਂਘ
ਅਸੀਂ ਤੇਗਾਂ ਵਾਲੇ ਸਾਧ
ਹੱਥੀਂ ਚੁੱਕਿਆ ਰਬਾਬ
ਕਦੋਂ ਦਿੱਲੀ ਦੁੱਲੀ ਮੂਹਰੇ
ਦੱਸ ਝੁਕਿਆ ਪੰਜਾਬ ।

ਤੇਰੇ ਤਖ਼ਤਾਂ ਦੀ ਸਿੱਲ
ਸੀ ਘੜੀਸ ਕੇ ਲਿਆਂਦੀ
ਪਈ ਬੁੰਗੇ ਹੇਠਾਂ ਦੇਖ ਆਈੰ
ਕਿਤੇ ਆਉਂਦੀ ਜਾਂਦੀ
ਸਾਡੇ ਉਹੀ ਨੇ ਨਿਸ਼ਾਨੇ
ਨਹੀਓ ਉੱਕਿਆ ਖੁਆਬ
ਕਦੋਂ ਦਿੱਲੀ ਦੁੱਲੀ ਮੂਹਰੇ
ਦੱਸ ਝੁੱਕਿਆ ਪੰਜਾਬ।

ਸਾਨੂੰ ਪੀੜ ਨਹੀਂ ਥਿਆਉਂਦੀ
ਚੜੇ ਜ਼ੁਲਮਾਂ’ਚੋਂ ਜੋਸ਼
ਸਾਡੇ ਸੀਨੇ ਵਿਚ ਵਸੇ
ਇਹੇ ਵਕਤੀ ਨੀ ਰੋਸ
ਦੇਣਾ ਪੈਣਾ ਲੇਖਾ ਜੋਖਾ
ਨਹੀਓ ਮੁੱਕਿਆ ਹਿਸਾਬ
ਕਦੋਂ ਦਿੱਲੀ ਦੁੱਲੀ ਮੂਹਰੇ
ਦੱਸ ਝੁੱਕਿਆ ਪੰਜਾਬ।

– ਸਤਵੰਤ ਸਿੰਘ
੦੩ ਅਕਤੂਬਰ ੨੦੨੦

(ਜਦੋਂ ਹਲੇ ਸੰਘਰਸ਼ ਪੰਜਾਬ’ਚ ਸੀ ਦਿੱਲੀ ਜਾਣ ਤੋੰ ਪੰਜਾਹ ਦਿਨ ਪਹਿਲਾਂ ਇਹ ਪਤਾ ਨਹੀੰ ਕਿਵੇੰ ਲਿਖਿਆ ਗਿਆ ਸੀ)


ਜਦੋਂ ਤੂੰ ਨਹੀਂ ਸੀ ਮੇਰੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਚ
ਝਿੱਝਕਦਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕੁੱਝ ਕਰਨੇ ਤੋਂ
ਹੁਣ ਜਦੋਂ ਤੇਰੇ ਬਾਰੇ ਸੋਚਦਾ ਹਾਂ ਮੈੰ
ਸੱਚ ਜਾਣੀ ਡਰ ਲੱਗਦਾ ਮਰਨੇ ਤੋਂ
ਪਤਾ ਨਹੀ ਕਿੳੁਂ ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਹਾਂ ਮੈਂ
ਗੱਲ ਵੱਖਰੀ ਕਿ ਤੈਨੂੰ ਨਹੀਂ ਕਹਿੰਦਾ
ਮੈਨੂੰ ਫ਼ਿਕਰ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਤੇਰੀ ਸੱਜਣਾਂ
ਮੈਂ ਜਦੋਂ ਵੀ ਠੀਕ ਨਹੀਂ ਰਹਿੰਦਾ

ਮੈਨੂੰ ਵੀ ਬਹੁਤ ਚੰਗਾ ਲੱਗਦਾ ਹੈ
ੲਿੱਕ ਦੂਜੇ ਤਾੲੀਂ ਹੱਸਣਾਂ ਹਸਾੳੁਣਾ
ਰੂਹ ੲਿੱਕ ਹਾਂ ਕਹਿਕੇ ਗਲ ਨਾਲ ਲਾਵੇਂ
ਤੇ ਹੱਦੋਂ ਵੱਧ ਮੇਰੇ ੳੁੱਤੇ ਹੱਕ ਜਤਾੳੁਣਾ
ਤੇਰੇ ਲੲੀ ਮੈਵੀਂ ਕੁੱਝ ਕਰਨਾ ਹਾਂ ਚਹੁੰਦਾ
ਤਾਹੀਂ ਤਾਂ ਘਰ ਟਿੱਕ ਨਹੀਂ ਬਹਿੰਦਾ
ਮੈਨੂੰ ਫ਼ਿਕਰ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਤੇਰੀ ਸੱਜਣਾਂ
ਮੈਂ ਜਦੋਂ ਵੀ ਠੀਕ ਨਹੀਂ ਰਹਿੰਦਾ

ਤੂੰ ਹੀ ਤਾਂ ਰੌਣਕ ਹੈਂ ਵੇਹੜੇ ਦੀ
ਤੂੰ ਹੀ ਧੜਕਣ ਹੈਂ ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਦੀ
ਵਾਕਿਫ਼ ਹੈਂ ਤੂੰ ਮੇਰੀ ਹਰ ਅਾਦਤ ਤੋਂ
ਪਰ ਤੈਨੂੰ ਕੰਮਾਂ ਤੋ ਵੇਹਲ ਨਹੀਂ ਮਿਲਦੀ
ੲਿਹ ਤਾਂ ਅਾਪੋ ਅਾਪਣਾਂ ਨਜ਼ਰੀਅਾ ਹੈ
ਕੋੲੀ ਸੋਚਦਾ ਤੇ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਫਰਕ ਨੲੀਂ ਪੈਂਦਾ
ਮੈਨੂੰ ਫ਼ਿਕਰ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਤੇਰੀ ਸੱਜਣਾਂ
ਮੈਂ ਜਦੋਂ ਵੀ ਠੀਕ ਨਹੀਂ ਰਹਿੰਦਾ

ਰੱਬ ੲਿੰਨੇ ਕੁ ਸਾਹ ਦੇਵੇ ਮੈਨੂੰ
ਜਿੳੁਂਦੇ ਜ਼ੀ ਤੇਰੇ ਲੲੀ ਕੁੱਝ ਕਰ ਜਾਵਾਂ
ਦੁੱਖ ਪਾਵੇ ਨਾ ਕਦੇ ਵੀ ਅੌਲਾਦ ਅਾਪਣੀ
ੲਿੰਨਾ ਕਮਾ ਕੇ ਮੁੱਠੀ ਤੇਰੀ ਧਰ ਜਾਵਾਂ
ਬਸ ਰੱਬ ਨਾ ਮਾਰੇ ਬੰਦੇ ਨੂੰ
ਹੌਂਸਲੇ ੲਿਨ੍ਹੇਂ ਕਿ ਛੇਤੀ ਨਹੀਂ ਢਹਿੰਦਾ
ਮੈਨੂੰ ਫ਼ਿਕਰ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਤੇਰੀ ਸੱਜਣਾਂ
ਮੈਂ ਜਦੋਂ ਵੀ ਠੀਕ ਨਹੀਂ ਰਹਿੰਦਾ

ਪਿਆਰ ਕਰਨੇ ਕਾ ਮਜਾ ਤਵੀ ਆਤ ਹੈ ,🖊
ਜਵ ਆਗ ਦੋਨੋਂ ਤਰਫ ਲੱਗੀ ਹੋ।🖊
ਵਰਨਾ ਡਰਾਮਾ ਤੋ ਹਰ ਕੋਈ ਲੇਤਾ ਹੈ 🖊


ਸੁਕੂਨ ਖੋਹ ਜਾਂਦਾ ਏ ਕਿੱਧਰੇ ਤੇ ਚੈਨ ਮਿਲਦਾ ਨਹੀਂ ਰੂਹ ਨੂੰ
ਕੋਈ ਇਸ਼ਕ ਵਾਲਾ ਹਾਲ ਇੰਝ ਸੁਣਾਵੇ ਰੱਬਾ ਮੇਰਿਆ..!!
ਐਸਾ ਕੀ ਜਾਦੂ ਚੱਲਦਾ ਏ ਕਿਸੇ ਆਸ਼ਿਕ਼ ਝੱਲੇ ‘ਤੇ
ਜੋ ਜਾਨ ਦੇਣ ਦੇ ਵੀ ਕਰਨ ਉਹ ਦਾਵੇ ਰੱਬਾ ਮੇਰਿਆ..!!
ਸੁਣਿਆ ਹਾਲਤ ਇਹ ਪਾਗਲਾਂ ਜਿਹੀ ਕਰ ਦਿੰਦਾ ਏ
ਦੱਸ ਕਿਉਂ ਇਹ ਇਸ਼ਾਰਿਆਂ ‘ਤੇ ਨਚਾਵੇ ਰੱਬਾ ਮੇਰਿਆ..!!
ਬੇਤਾਬ ਦਿਲ ਨਮ ਅੱਖਾਂ ਤੇ ਖਾਮੋਸ਼ ਚਿਹਰਾ
ਹੋਏ ਇਸ਼ਕ ਦੇ ਰੋਗ ਦਾ ਛੋਰ ਮਚਾਵੇ ਰੱਬਾ ਮੇਰਿਆ..!!
ਛੱਡ ਅੱਲਾਹ ਨੂੰ ਇਬਾਦਤ ਇਨਸਾਨ ਦੀ ਏ ਕਰਨੀ
ਐਸਾ ਕਿਉਂ ਦਿਲ ਚੰਦਰਾ ਇਹ ਚੌਹਾਨ ਚਾਹਵੇ ਰੱਬਾ ਮੇਰਿਆ..!!
ਜਦੋਂ ਮਿਲਾਂਗੇ ਭਵਨ ਨੇ ਤੈਨੂੰ ਅਸੀਂ ਪੁੱਛਣਾ ਜ਼ਰੂਰ
ਕਿਉਂ ਮੋਹੁੱਬਤ ਇਨਸਾਨ ਨੂੰ ਤੜਪਾਵੇ ਰੱਬਾ ਮੇਰਿਆ..!!


ਜਾਨ ਅਮਾਨਤ ਜਿਸ ਦੀ ਉਹ ਜਦ ਮਰਜ਼ੀ ਲੈ ਜਾਵੇ ਬਈ
ਸਾਹਾਂ ਉਤੇ ਜ਼ੋਰ ਹੈ ਕੇਦਾ ਸਾਹ ਆਵੇ ਨਾ ਆਵੇ ਬਈ
ਸਾਰੀ ਦੁਨੀਆਂ ਜਿੱਤ ਲੈ ਭਾਵੇਂ ਮੌਤ ਦੇ ਹੱਥੋਂ ਹਰ ਜਾਣਾ
ਬੰਦਾ ਇਹ ਨਹੀਂ ਸੋਚਦਾ ਆਖਿਰ ਇੱਕ ਦਿਨ ਮਰ ਜਾਣਾ

ਜ਼ਿਦਗੀ ‘ਚੋਂ ਕੋਈ ਲੱਖ ਵਾਰੀ ਚਲਾ ਜਾਵੇ,
ਆਪਣੇ ਦਿਲ ਦੇ ਵਿੱਚੋਂ ਕਦੇ ਕੋਈ ਕੱਢਿਆ ਨਹੀਂ ਮੈ,
ਰਹਿਮਤ ਮਿਹਨਤ ਉੱਤੇ ਸਦਾ ਹੀ ਵਿਸ਼ਵਾਸ਼ ਕੀਤਾ ਏ,
ਬਿਲਕੁੱਲ ਕਿਸਮਤ ਦੇ ਸਹਾਰੇ ਖ਼ੁਦ ਨੂੰ ਛੱਡਿਆ ਨਹੀਂ ਮੈ…

ਸੁੰਨ ਵੇ ਮੇਰੇ ਬਾਬੁਲਾ ਇੱਕ ਅਰਜ ਕਰਾਨਦੀ ਧੀ
ਅੱਜ ਫੇਰ ਮੈ ਤੱਤੀ ਹੀਰ ਨੇ ਏਕ ਸੁਪਨਾ ਵੇਖਿਆ ਸੀ
ਤੇਰੇ ਹੁਕਮ ਦੀ ਪਰਤ ਬਾਬੁਲਾ,
ਮੈ ਉਦੋਂ ਵੀ,ਹੁਣ ਵੀ ..
ਮੈਨੂੰ ਸੱਭ ਤੋਂ ਉੱਚੀ ਚੀਜ਼ ਹੈ ,
ਇੱਕ ਪੱਗੜੀ ਬਾਬੁਲ ਦੀ …


ਮੈਂ ਕੋਈ ਕਿੱਸਾ ਕਾਰ ਨਹੀਂ ਬੱਸ ਜਜ਼ਬਾਤ ਹੀ ਲਿਖਦਾ ਹਾਂ,
ਮੇਰੀ ਔਕਾਤ ਨਹੀਂ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਖਰੀਦ ਲਵਾਂ
ਮੈਂ ਤਾਂ ਖੁਦ ਕੌਡੀਆਂ ਭਾਅ ਵਿਕਦਾ ਹਾਂ।।
ਬਰਾੜ – ✍Harman Brar


Us kamli nu dilo ajj vi main chahunda haa
ik bar murh ave vaaste mai paunda haa
dass ke na gayi maito hoyia ki kasoor
lagda oh hogi kise gallon majbur
holi holi hogi jehdi sade kolo door..

ਕੋਈ ਭੇਜੋ ਸੁਨੇਹਾ ਸ਼ਿਵ ਨੂੰ,
ਮੇਰਾ ਸ਼ਾਇਰੀ ਸਿੱਖਣ ਨੂੰ ਜੀਅ ਕਰਦਾ,
ਜਿਸਨੂੰ ਦਿਲ ਤੋਂ ਚਾਹੁੰਦੇ ਸੀ, ਉਹਨੂੰ ਤਾਂ ਫਿਕਰ ਕੋਈ ਨੀਂ,
ਪਰ ਮੇਰਾ ਤਾਂ ਸ਼ਰੇ ਬਾਜਾਰ ਵਿਕਣ ਨੂੰ ਦਿਲ ਕਰਦਾ


ਨਾਰੀਅਲ ਵਿੱਚ ਕਿੰਨਾਂ ਪਾਣੀ ਹੁੰਦਾ
ਫਿਰ ਵੀ ਉਹ ਪਿੱਲਾ ਨਈਂ,,,
ਗੰਨੇ ਵਿੱਚ ਕਿੰਨਾ ਰਸ ਸਮੋਇਆ
ਫਿਰ ਵੀ ਉਹ ਗਿੱਲਾ ਨਈਂ,,
ਸੰਤਰਾ ਕਿਵੇਂ ਸਾਂਭੀ ਬੈਠਾ
ਬਾਰਾਂ ਭਾਈਆਂ ਦੀ ਸੌਗਾਤ ਓ ਬੰਦਿਆ,,
ਬੱਸ ਇੱਕ ਤੂੰ ਹੀ ਫਿਰੇ ਦਿਖਾਉਂਦਾ
ਔਕਾਤ ਓ ਬੰਦਿਆ,,,

ਕੌੜਤੂੰਬਾ ਕਿੰਨਾਂ ਕੌੜਾ ਹੁੰਦਾ
ਫਿਰ ਵੀ ਉਹ ਗੰਦਾ ਨੀਂ,,,
ਸਰੋਂ ਦੇ ਦਾਣੇ ਚ ਕਿੰਨਾਂ ਤੇਲ ਹੈ ਹੁੰਦਾ
ਫਿਰ ਵੀ ਉਹ ਥੰਦਾ ਨੀਂ,,
ਸੂਰਜਮੁਖੀ ਨੂੰ ਹਸਦਾ ਤੱਕੀ
ਹੁੰਦੀ ਜਦ ਪ੍ਰਭਾਤ ਓ ਬੰਦਿਆ,,,
ਬੱਸ ਇੱਕ ਤੂੰ ਹੀ ਫਿਰੇ ਦਿਖਾਉਦਾ
ਔਕਾਤ ਓ ਬੰਦਿਆ,,

ਚਿੱਕੜ ਦੇ ਵਿੱਚ ਵੇਖੀਂ
ਕਮਲ ਦਾ ਫੁੱਲ ਕਿੰਨਾਂ ਸਾਫ ਹੈ ਹੁੰਦਾ,,
ਰਹਿੰਦਾ ਹਮੇਸਾ ਝੁਕ ਕੇ
ਨਾਲੇ ਅਨਾਰ ਸਭ ਫਲਾਂ ਦਾ ਬਾਪ ਹੈ ਹੁੰਦਾ,,
ਗੁਲਾਬ ਹਮੇਸ਼ਾ ਮਹਿਕਾਂ ਵੰਡੇ
ਨਾਲੇ ਕੰਡਿਆਂ ਵਾਲੀ ਹੈ ਜਾਤ ਓ ਬੰਦਿਆ,,,
ਬੱਸ ਇੱਕ ਤੂੰ ਹੀ ਫਿਰੇ ਦਿਖਾਉਂਦਾ
ਔਕਾਤ ਓ ਬੰਦਿਆ,,

ਪੱਥਰ ਪਾੜ ਕੇ ਪੈਦਾ ਨੇ ਹੁੰਦੇ
ਕਦੇ ਵੇਖੀ ਤੂੰ ਪੇੜ ਅੰਜੀਰਾਂ ਦੇ,,
ਜਾ ਖੇਤੀ ਜਾਕੇ ਗੌਰ ਨਾਲ ਵੇਖੀ
ਕਣਕ ਕਿਵੇਂ ਜੰਮਦੀ ਆ ਵਿੱਚ ਕਸੀਰਾਂ ਦੇ,,
ਖੁਦ ਪਿਸਕੇ ਵੀ ਰੌਣਕ ਤੇ ਮਹਿਕਾਂ ਵੰਡੇ
ਮਹਿੰਦੀ ਸ਼ਗਨਾਂ ਦੀ ਰਾਤ ਓ ਬੰਦਿਆ,,
ਬੱਸ ਇੱਕ ਤੂੰ ਹੀ ਫਿਰੇ ਦਿਖਾਉਂਦਾ
ਔਕਾਤ ਓ ਬੰਦਿਆ

ਤੂੰ ਕੁਛ ਵੀ ਕਹਿ “ਬਲਦੇਵ ਸਿਆਂ”
ਅਸਾਂ ਨੇ ਤਾਂ ਇੱਕ ਗੱਲ ਡਿੱਠੀ ਏ,,
ਸਿੰਬਲ ਉੱਚਾ ਹੋਕੇ ਵੀ ਬਕਬਕਾ ਏ
ਤੇ ਗਾਜਰ ਮਿੱਟੀ ਚ ਰਹਿਕੇ ਵੀ ਮਿੱਠੀ ਏ,,,
ਹੁਣ ਸਮਝੇ ਜਾ ਨਾਂ ਸਮਝੇ ਤੂੰ
ਇਸ ਤੋਂ ਅੱਗੇ ਨੀਂ ਕੋਈ ਬਾਤ ਓ ਬੰਦਿਆ,,
ਬੱਸ ਇੱਕ ਤੂੰ ਹੀ ਫਿਰੇ ਦਿਖਾਉਂਦਾ
ਔਕਾਤ ਓ ਬੰਦਿਆ,,

✍ਬਲਦੇਵ ਸਿੰਘ

ਸੱਚਾ ਪਿਆਰ ਕਦੋਂ ਜਿੱਤ ਮਾਤ ਵੇਖਦਾ
ਵੇਖਦਾ ਨਾ ਰੰਗ ਨਾ ਔਕਾਤ ਵੇਖਦਾ
ਇਸ਼ਕ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਜਿਹੜੇ ਪੜ੍ਦੇ
ਮਿੱਤਰੋਂ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਇੱਕੋ ਜਾਤ ਹੁੰਦੀ ਏ
ਬੋਲਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਬੁੱਲ੍ਹ ਨਹੀਉਂ ਹਿਲਦੇ
ਆਸ਼ਕਾਂ ਦੀ ਜਦੋਂ ਮੁਲਾਕਾਤ ਹੁੰਦੀ ਏ.

ਮੈਨੂੰ ਨਹੀਂ ਕਿਸੇ ਮਹਿੰਗੇ ਤੋਹਫੇ ਦਾ ਇੰਤਜ਼ਾਰ
ਬਸ ਮੇਰੇ ਜਨਮਦਿਨ ਤੇ ਪਹਿਲੀ ਵਧਾਈ ਤੂੰ ਦੇਵੀਂ