ਕੁਝ ਸਿਰਨਾਵੇਂ ਜਦ ਦਰਮਿਆਨ ਹੁੰਦੇ ਨੇ,
ਅਹਿਸਾਸ ਹੀ ਨਹੀ ਹੁੰਦਾ .
ਜਦ ਉਹੀਓ ਗੁਮ ਜਾਣ ਕਿਤੇ,
ਤਾਂ ਸਾਰੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨਜ਼ਰਾਂ ਦੀ ਤਲਾਸ਼ ਬਣ ਜਾਂਦੇ ਨੇ.

ਰੱਬ ਨਾਂ ਕਰੇ
ਕਿਸੇ ਦਾ ਯਾਰ ਵਿੱਛੜੇ
ਜੁਦਾਈ ਦਾ ਦਰਦ
ਮੋਤ ਤੋਂ ਵੀ ਭੈੜਾ

ਪਾਉਣਾ ਵੀ ਪਿਆਰ ਨਹੀਂ ਤੇ
ਗਵਾਉਣਾ ਵੀ ਪਿਆਰ ਨਹੀਂ,
.
ਗੱਲ ਗੱਲ ਉੱਤੇ ਅਜਮਾਉਣਾ ਵੀ ਪਿਆਰ ਨਹੀਂ,
.
ਕਦੇ ਕਦੇ ਪੈਂਦੀ ਦੇਣੀ ਪਿਆਰ ਵਿੱਚ ਕੁਰਬਾਨੀ,
.
ਪਰ ਸੱਜਣਾ ਨੂੰ ਦਿਲ ਚੋਂ
ਭੁਲਾਉਣਾ ਵੀ ਪਿਆਰ ਨਹੀਂ…

ਮੌਸਮ ਵਾਂਗ ਹੁੰਦਾ ੲੇ
ਪਿਅਾਰ ਸੱਜਣਾਂ
ਪਰ ਅੱਜ ਕੱਲ
ਕੋੲੀ ਨਹੀ ਕਰਦਾ
ਕਿਸੇ ਦਾ ੲਿੰਤਜ਼ਾਰ ਸੱਜਣਾ

ਕਿਹੜੇ ਹੌਂਸਲੇ ਦੇ ਨਾਲ ਕੱਲਾ ਕਰ ਗਈ ਏ ,
ਜੱਗ ਦੀਆਂ ਨਜਰਾਂ ਚ ਝੱਲਾ ਕਰ ਗਈ ਏ
ਕਿਉਂ ਮੋਮ ਦਿਲ ਤੋਂ ਪੱਥਰ ਕਠੋਰ ਜੀ ਬਣੀ ,
ਜਾਨੇ ਮੇਰੀਏ ਨੀ ਕੀਦਾ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਦੀ ਬਣੀ

ਅਲਾਰਮ 5 ਵਜੇ ਦਾ ਲਾਉਣਾ…
ਉੱਠਕੇ message ਯਾਰਾਂ ਨੂੰ ਪਾਉਣਾ…
.
school ਕਿਹਨੇ ਕਿਹਨੇ ਆਉਣਾ…
Bunk ਤੇ ਘੁੰਮਣ ਦਾ plan ਬਣਾਉਣਾ…..
.
cinema ਕਦੇ dhabe te ਜਾਣਾ…
ਜਿੰਨਾ ਭੱਜਣਾ bike ਭਜਾਉਣਾ…
.
ਸਕੀਮਾਂ “Mere” ਦਿਲ ਵਿੱਚ ਬਹਿਗਈਆਂ…
school ਦੀਆਂ ਯਾਦਾਂ, “+2” ਦੀਆ
.
ਕਿਤਾਬਾਂ, ਪੇਪਰਾਂ ‘ਚ ਜਾਗਾਂ,
ਸਾਰੀਆਂ ਯਾਦਾਂ, ਗਲ ਦੀ ਗਾਨੀ ਵਾਂਗ.
ਰਹਿ ਗਈਆਂ…

ਜਿਥੇ ਸਾਡੀ ਨੀ “ਉਡੀਕ” ਕੋਈ ਕਰਦਾ
ਬੂਹੇ ਖੁੱਲਿਆ ਦਾ ਕੀ ਕਰੀਏ….
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ਗੱਲ ਕੱਲੀ ਕੱਲੀ ਯਾਦ ਵੀ ਕਰਵਾ ਦਈਏ,
ਪਰ ਦਿਲੋਂ ਭੁੱਲਿਆਂ ਦਾ ਕੀ ਕਰੀਏ.

ਉਹ ਹੱਸ ਕੇ ਮਿਲੇ ਮੈਂ ਪਿਆਰ ਸਮਝ ਬੈਠਾ,
ਬੇਕਾਰ ਦੀ ਉਲਫਤ ਦਾ ਇਜਹਾਰ ਸਮਝ ਬੈਠਾ…
.
ਏਨੀ ਚੰਗੀ ਨਹੀ ਸੀ ………?.
.
.
.
ਕਿਸਮਤ ਮੇਰੀ,
ਫਿਰ ਕਿਉਂ ਖੁੱਦ ਨੂੰ ਉਸਦੀ ਮੁਹੱਬਤ ਦਾ ਹੱਕਦਾਰ ਸਮਝ ਬੈਠਾ..

ਸੁਣਿਆ ਲੁੱਕ ਲੁੱਕ ਕੇ ਰੋਂਦੀ ਹੈ…
ਉਹਨੂੰ ਕਹਿਣਾ ਹੱਸਦੇ ਤਾਂ ਅਸੀ ਵੀ ਨਹੀ..