ਵਰਿਆਂ ਬਾਅਦ
ਜਦ ਨਾਨਕੇ ਗਿਆ
ਤਾਂ ਇੱਕ ਗਲੀ ਨੇ
ਸੁੰਨ-ਮਸੁੰਨੀ ਹੋ ਕੇ
ਮੇਰਾ ਰਾਹ ਰੋਕ ਲਿਆ ,
” ਵੇ ਦਾਦੇ ਮਘਾਉਣਿਆਂ
ਕਿੱਥੇ ਰਹਿੰਨੈ….?
ਐਨੈ ਸਾਲਾਂ ਬਾਅਦ ?
ਤੈਨੂੰ ਯਾਦ ਨਹੀਂ ਆਈ
ਇਸ ਬੁੱਢੀ ਮਾਈ ਦੀ ?
ਵੇਖ ਮੇਰੀ ਬੁੱਕਲ ‘ਚ
ਹਾਲੇ ਵੀ ਤੇਰੀਆਂ
ਨਿੱਕੀਆਂ ਨਿੱਕੀਆਂ ਪੈੜਾਂ ਨੇ ,
ਮੇਰੀ ਹਿੱਕ ਤੇ
ਤੇਰੀਆਂ ਵਾਹੀਆਂ ਲੀਕਾਂ ਨੇ ,
ਤੇਰੇ ਹੱਥੋਂ ਡਿੱਗੀਆਂ
ਉਹ ਮੱਕੀ ਦੀਆਂ ਖਿੱਲਾਂ
ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਆਲੇ ‘ਚ
ਸਾਂਭ ਰੱਖੀਆਂ ਨੇ ,
ਲ਼ੇਹੀ ਟਿੱਬੇ ਦੇ
ਮਲਿਅਾਂ ਤੋਂ ਚੁਗੇ
ੳੁਨਾਂ ਬਦਾਮੀ ਬੇਰਾਂ ਦਾ
ਭਰਿਅਾ ਕੁੱਜਾ,
ਤੇ ਇੱਕ ਤੇਰੀ ਉਹ
ਲੀਰਾਂ ਦੀ ਖਿੱਦੋ…! “

ਪਹਿਲਾ ਨੀਂਦ ਨੀ ਆਉਂਦੀ
ਦੂਜਾ ਲਾਈਟ ਘਰ ਦੇ
ਨਹੀਂ ਜਗਾਉਣ ਦਿੰਦੇ
ਤੀਜਾ ਆ ਘੇਰਿਆ
ਤੇਰੀਆਂ ਯਾਦਾਂ ਨੇ
ਚੌਥਾ ਭੱਮਕੜ
ਫੋਨ ਨਹੀਂ ਚਲੋਣ ਦਿੰਦੇ

ਮਾਏ ਨੀਂ ਪੜਨਾ ਲਿਖਣਾ ਸਿਖਾ ਦੇ,
ਮੈਨੂੰ ਮੇਰੀ ਪਹਿਚਾਣ ਦਵਾ ਦੇ !!
ਆਪਣੇ ਪੈਰਾ ਤੇ ਮੈਂ ਖੜ ਜਾਵਾ,
ਏਦਾਂ ਦਾ ਮੈਨੂੰ ਸਬਕ ਪੜਾ ਦੇ !!
ਦਾਜ ਦੀ ਮੰਗ ਨਾ ਕਰਾ ਮੈਂ,
ਬਸ ਮੈਨੂੰ ਵਿੱਦਿਆ ਦਾ ਦਾਨ ਦਵਾ ਦੇ !!
ਹਰ ਜਿੰਮੇਵਾਰੀ ਕਰੂੰ ਮੈ ਪੂਰੀ,
ਬਸ ਇਕ ਇਹੀ ਮੇਰੀ ਰੀਝ ਪੁਗਾ ਦੇ !!

ਉਏ ਧੀ ਆਪਣੀ ਚਾਹੇ ਬੇਗਾਨੀ
ਉਹਦੀ ਮਿਁਟੀ ਪੁਁਟੀਏ ਨਾ
ਕਦੇ ਚੁਁਕ ਵਿਁਚ ਆਕੇ ਲੋਕਾ ਦੇ
ਘਰਵਾਲੀ ਕੁਁਟੀਏ ਨਾ
ਬਾਪੂ ਦੀਆ ਕਁਢੀਆ ਗਾਲਾ ਦਾ
ਕਦੇ ਰੋਸ ਨੀ ਮਨਾਈ ਦਾ
ਲਁਖ ਸਹੁਰੇ ਹੋਵਣ ਚੰਗੇ
ਪਁਡਿਆ ਰੋਜ ਨਈ ਜਾਈਦਾ ..

ਪੈਦਲ ਤੁਰਿਆ ਜਾਂਦਾ…… ਕਹਿੰਦਾ ਸਾਇਕਲ ਜੁੜ
ਜਾਵੇ…।
ਸਾਇਕਲ ਵਾਲਾ ਫੇਰ ….. ਸਕੂਟਰ-ਕਾਰ ਭਾਲਦਾ ਏ……।
ਪੜ੍ਹਿਆ-ਲਿਖਿਆ ਬੰਦਾ….. ਫੇਰ ਰੁਜ਼ਗਾਰ
ਭਾਲਦਾ ਏ…..।
ਮਿਲ ਜਾਵੇ ਰੁਜ਼ਗਾਰ ਤਾਂ…. ਸੋਹਣੀ ਨਾਰ ਭਾਲਦਾ ਏ….।
ਆ ਜਾਵੇ ਜੇ ਨਾਰ ….. ਤਾਂ ਕਿਹੜਾ ਪੁੱਛਦਾ ਬੇਬੇ ਨੂੰ….।
ਉਦੋਂ ਮੁੰਡਾ ਚੋਪੜੀਆਂ…. ਤੇ ਚਾਰ ਭਾਲਦਾ ਏ…….।
ਸਾਰੀ ਉਮਰੇ ਬੰਦਾ…. ਰਹਿੰਦਾ ਏ ਮੰਗਦਾ……।
ਬੁੱਢਾ ਬੰਦਾ ਥੋੜਾ ਜਿਹਾ…. ਸਤਿਕਾਰ ਭਾਲਦਾ ਏ…..।
ਇਹ ਵੀ ਰਾਮ ਕਹਾਣੀ…. ਬਹੁਤੇ ਦਿਨ ਤੱਕ ਨਹੀ ਚਲਦੀ…।
ਆਖਰ ਯਾਰੋ ਬੰਦਾ…. ਬੰਦੇ ਚਾਰ ਭਾਲਦਾ ਏ….!!!

ਕੋਈ ਜਾਂਦਾ ਏ ਵਿਦੇਸ਼ ਪੈਸੇ ਕਮਾਉਣ ਲਈ
ਕੋਈ ਜਾਂਦਾ ਉਥੇ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਹੰਢਾਉਣ ਲਈ.
ਕੋਈ ਜਾਂਦਾ ਏ ਘੁੰਮਣ ਘੁਮਾਣ ਲਈ .??.
.
.
ਪਰ ਊਧਮ ਸਿੰਘ ਵੀ ਗਿਆ ਵਿਚ ਲੰਡਨ
ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ ਵਾਲਾ ਕਰਜਾ ਲਾਉਣ ਲਈ..
.
ਪ੍ਰਣਾਮ ਸ਼ਹੀਦਾਂ ਨੂੰ

ਸੁੰਨ ਵੇ ਮੇਰੇ ਬਾਬੁਲਾ ਇੱਕ ਅਰਜ ਕਰਾਨਦੀ ਧੀ
ਅੱਜ ਫੇਰ ਮੈ ਤੱਤੀ ਹੀਰ ਨੇ ਏਕ ਸੁਪਨਾ ਵੇਖਿਆ ਸੀ
ਤੇਰੇ ਹੁਕਮ ਦੀ ਪਰਤ ਬਾਬੁਲਾ,
ਮੈ ਉਦੋਂ ਵੀ,ਹੁਣ ਵੀ ..
ਮੈਨੂੰ ਸੱਭ ਤੋਂ ਉੱਚੀ ਚੀਜ਼ ਹੈ ,
ਇੱਕ ਪੱਗੜੀ ਬਾਬੁਲ ਦੀ …

ਕੁਝ ਮਤਲਬ ਲਈ ਲੱਭਦੇ ਨੇ ਮੈਨੂੰ
ਬਿਨ ਮਤਲਬ ਜੋ ਆਵੇ ਤਾਂ ਕੀ ਗੱਲ ਹੈ….
ਕਤਲ ਕਰਕੇ ਤਾਂ ਸਭ ਲੈਂਦੇ ਨੇ ਦਿਲ….
ਕੋਈ ਗੱਲਾਂ ਨਾਲ ਦਿਲ ਲੈ ਜਾਵੇ ਤਾਂ ਕੀ ਗੱਲ ਹੈ….!!!

ਆਖਦੀ ਤਾਂ ਹੋਣੀ ਐਂ ,,,
ਇੱਕ ਸੀ ਪਾਗਲ ਮੇਰੇ ਤੇ ਮਰਦਾ ਰਿਆ ,,
ਇੱਕ ਸੀ ਪਾਗਲ ਐਵੇਂ ਪਿਆਰ ਕਰਦਾ ਰਿਆ ,,
ਇੱਕ ਸੀ ਪਾਗਲ ਕੀ ਕੁਝ ਜਰਦਾ ਰਿਆ ,,
ਇੱਕ ਸੀ ਪਾਗਲ ਬਿਨਾ ਖੇਡੇ ਹੀ ਹਰਦਾ ਰਿਆ .. 🙁