ਵਾਹੁ ਵਾਹੁ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਆਪੇ ਗੁਰੁ ਚੇਲਾ
ਸਮੂਹ ਸੰਗਤਾਂ ਨੂੰ ਗੁਰਪੁਰਬ ਦੀਆਂ ਲੱਖ ਲੱਖ ਵਧਾਈਆਂ ਹੋਣ ਜੀ

ਅੰਦਰੂਨੀ ਚੋਟਾਂ ਦਾ ਇਲਾਜ਼ ਦਵਾਈ ਨਹੀਂ
ਬਾਣੀ ਕਰਦੀ ਹੈ

ਦਰਸ਼ਨੀ ਡਿਉੜੀ ਤੋ ਲੈ ਕੇ ਦਰਬਾਰ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਦਾ
ਦਰਵਾਜਾ ਕਿਨੇ ਕਦਮਾਂ ਤੱਕ ਹੈ ?

ਮੇਹਰ ਵਾਹਿਗੁਰੂ ..ਬਖਸ਼ਿਸ਼ ਵਾਹਿਗੁਰੂ
ਕਰੋ ਇਨਾਇਤਾਂ ਵਾਲੀ ਨਜ਼ਰ ਵਾਹਿਗੁਰੂ
ਜਾਣੇ ਅਣਜਾਣੇ ਕੀਤੇ ਮਾੜੇ ਕਰਮਾਂ ਨੂੰ
ਕਰ ਦਿਓ ਮੁਕਤੀ ਦੇ ਪਾਰ ਵਾਹਿਗੁਰੂ
ਦਿਓ ਸੁੱਮਤ… ਕੱਟੋ ਦੁਰਮੱਤ
ਨਾ ਆਏ ਮਾੜਾ ਵਿਚਾਰ ਵਾਹਿਗੁਰੂ
ਆਪਣੇ ਨਾਮ ਦੀ ਨੇਹਮਤ ਬਖਸ਼ ਦਿਓ
ਚਰਨਾਂ ਚ ਦਿਓ ਸਥਾਨ ਵਾਹਿਗੁਰੂ
ਔਗੁਣਾਂ ਭਰੇ ਮੇਰੇ ਸੰਸਕਾਰ
ਕਰੋ ਦਰਕਿਨਾਰ ਵਾਹਿਗੁਰੂ
ਐਸੀ ਰਹਿਮਤ ਵਰਸਾ ਦਿਓ
ਹੋ ਜਾਵਾਂ ਭਵਸਾਗਰ ਪਾਰ ਵਾਹਿਗੁਰੂ

ਗਿਆਨੀ ਹਰਿ ਬੋਲਹੁ ਦਿਨੁ ਰਾਤਿ ॥
ਤਿਨੑ ਕੀ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਭੂਖ ਸਭ ਉਤਰੀ ਜੋ ਗੁਰਮਤਿ ਰਾਮ ਰਸੁ ਖਾਂਤਿ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

ਜੇ ਜ਼ੁਲਮ ਕਰਮ ਪਾਪ ਹੈ ਤਾਂ
ਜ਼ੁਲਮ ਸਹਿਣਾ ਉਸ ਤੋਂ ਵੀ ਵੱਡਾ ਪਾਪ ਹੈ
ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਜੀ

ਪੋਹ ਦਾ ਮਹੀਨਾ
ਠੰਡ ਹੱਡੀਆ ਨੂੰ ਠਾਰਦੀ ਸੀ

ਇੰਨੀ ਠੰਡ ਵਿੱਚ ਪਤਾ ਨਹੀ ਮਾਂ ਗੁਜਰੀ
ਕਿਵੇ ਠੰਡੇ ਬੁਰਜ ਵਿੱਚ ਰਾਤਾ ਗੁਜਾਰਦੀ ਸੀ ।।

ਤੇਰੇ ਭਾਣੇ ਚ ਬੈਠੇ ਹਾਂ ਮਾਲਕਾ
ਇੱਕ ਤੇਰੇ ਨਾਮ ਦਾ ਸਰੂਰ ਏ
ਮੰਜਿਲਾਂ ਨੇ ਦੂਰ ਸੱਚੇ ਪਾਤਸਾਹ
ਪਰ ਅਸੀਂ ਪਹੁੰਚਣਾ ਜਰੂਰ ਏ_

ਪੰਡਿਤ ਸਿਰਫ ਹੱਥ ਦੀਆਂ ਲਕੀਰਾਂ ਦੇਖ ਸਕਦਾ ਹੈ
ਪਰ ਗੁਰਬਾਣੀ ਕਿਸਮਤ ਦੀਆਂ ਲਕੀਰਾਂ ਬਦਲ ਦਿੰਦੀ ਹੈ

ਮਾਤਾ ਗੁਜਰੀ ਤੇ ਲਾਲ 🙏🙏
ਮੈਨੂੰ ਸਰਹਿੰਦ ਦੀਆਂ ਕੰਧਾਂ
ਤੇ ਠੰਡਾ ਬੁਰਜ ਰੁਲਾਓਦੇ ਨੇ,
ਜਦੋਂ ਮਾਤਾ ਗੁਜਰੀ ਤੇ
ਛੋਟੇ ਲਾਲ ਚੇਤੇ ਆਉਂਦੇ ਨੇ।
ਉਮਰ ਚ ਨੇ ਛੋਟੇ
ਰੱਖੇ ਜਿਗਰੇ ਪਹਾੜ ਨੇ,
ਬੋਲਦੇ ਨੇ ਇੱਦਾ ਜਿਵੇਂ
ਰਹੇ ਸ਼ੇਰ ਦਹਾੜ ਨੇ,
ਬੋਲੇ ਸੋ ਨਿਹਾਲ ਦੇ
ਜੈ ਕਾਰੇ ਇਹ ਲਾਉਂਦੇ ਨੇ,
ਜਦੋਂ ਮਾਤਾ ਗੁਜਰੀ ਤੇ
ਛੋਟੇ ਲਾਲ ਚੇਤੇ ਆਉਂਦੇ ਨੇ
ਮੈਨੂੰ ਸਰਹਿੰਦ …………।
ਸੂਬੇ ਦੀ ਕਚਹਿਰੀ ਵਿੱਚ
ਹਿੱਕ ਤਾਣ ਖੜੇ ਨੇ,
ਜਾਲਮਾਂ ਦੇ ਅੱਗੇ ਝੁਕੇ ਨਾ
ਰਹੇ ਅੜੇ ਨੇ,
ਜੁਲਮਾਂ ਦੇ ਅੱਗੇ ਨਹੀਂਓ
ਸਿਰ ਨੂੰ ਝੁਕਾਉਂਦੇ ਨੇ,
ਜਦੋਂ ਮਾਤਾ ਗੁਜਰੀ ਤੇ
ਛੋਟੇ ਲਾਲ ਚੇਤੇ ਆਉਂਦੇ ਨੇ
ਮੈਨੂੰ ਸਰਹਿੰਦ …………।
ਨੀਹਾਂ ਵਿੱਚ ਚਿਣਨੇ ਦਾ
ਜਦ ਹੋ ਗਿਆ ਐਲਾਨ ਸੀ,
ਕੰਬੀ ਧਰਤੀ ਵੀ ਉਦੋਂ
ਰੋਇਆ ਸਾਰਾ ਏ ਜਹਾਨ ਸੀ,
ਹੱਥ ਜੋੜ ਲਾਲ ਫੇਰ
ਬਾਜਾਂ ਵਾਲੇ ਨੂੰ ਧਿਆਂਉਦੇ ਨੇ,
ਜਦੋਂ ਮਾਤਾ ਗੁਜਰੀ ਤੇ
ਛੋਟੇ ਲਾਲ ਚੇਤੇ ਆਉਂਦੇ ਨੇ
ਮੈਨੂੰ ਸਰਹਿੰਦ …………।
ਠੰਡੇ ਬੁਰਜ ਚ ਮਾਤਾ
ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਗਲ ਲਾਵੇ,
ਤੁਸੀਂ ਡੋਲਿਓ ਨਾ ਭੌਰਾ
ਸਾਰੀ ਰਾਤ ਸਮਝਾਵੇ,
ਅਸੀ ਗੋਬਿੰਦ ਦੇ ਪੁੱਤ
ਕਹਿਕੇ ਹੌਂਸਲਾ ਦਿਖਾਉਂਦੇ ਨੇ,
ਜਦੋਂ ਮਾਤਾ ਗੁਜਰੀ ਤੇ
ਛੋਟੇ ਲਾਲ ਚੇਤੇ ਆਉਂਦੇ ਨੇ
ਮੈਨੂੰ ਸਰਹਿੰਦ …………।
ਕੱਲੀ ਕੱਲੀ ਇੱਟ ਉਦੋਂ
ਰੋਈ ਭੁੱਬਾਂ ਮਾਰ ਸੀ,
ਜਦੋਂ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਲਈ
ਚਿਣੀ ਗਈ ਓ ਦੀਵਾਰ ਸੀ,
ਨੀਹਾਂ ਵਿੱਚ ਚਿਣੇ ਜਾਂਦੇ
ਹਨੀ ਕਿਵੇਂ ਮੁਸਕਾਉਂਦੇ ਨੇ,
ਜਦੋਂ ਮਾਤਾ ਗੁਜਰੀ ਤੇ
ਛੋਟੇ ਲਾਲ ਚੇਤੇ ਆਉਂਦੇ ਨੇ
ਮੈਨੂੰ ਸਰਹਿੰਦ …………।
🙏🙏🙏🙏🙏
ਹਨੀ ਬਡਾਲੀ___✍️✍️

ਜਿਉ ਬੈਸੰਤਰਿ ਧਾਤੁ ਸੁਧੁ ਹੋਇ ਤਿਉ ਹਰਿ ਕਾ ਭਉ ਦੁਰਮਤਿ ਮੈਲੁ ਗਵਾਇ ||
ਨਾਨਕ ਤੇ ਜਨ ਸੋਹਣੇ ਜੋ ਰਤੇ ਹਰਿ ਰੰਗੁ ਲਾਇ ||੧||