ਆਪੇ ਲੜ ਕੇ ਆਪ ਬਲਾਉਣ ਵਾਲੀ,
ਮੈਨੂੰ ਘੁੱਟ ਕੇ ਸੀਨੇ ਲ਼ਾਉਣ ਵਾਲੀ
ਹੁਣ ਬਲਾਉਣਾ ਨਹੀ ਚਾਹੁੰਦੀ
ਮੱਥੇ ਵੀ ਲਾਉਣੀ ਨਹੀ ਚਾਹੁੰਦੀ
ਸੀ ਕੌਰੇ ਕਾਗਜ ਵਰਗੀ ਜੌ
ਕਿਉ ਚਾਲ ਕੌਈ ਗਹਿਰੀ ਹੌ ਗਈ ਏ
ਮੈਨੂੰ ਕਹਿ ਕੇ ਜਾਨ ਬਲਾਉਣ ਵਾਲੀ
ਮੇਰੀ ਜਾਨ ਦੀ ਵੈਰੀ ਹੌ ਗਈ ਏ

ਜੀਭ ਨਹੀ ਕੋਈ ਜਿਸ ਨੇ ਆਪਣਾ
ਆਪ ਨਾ ਕਦੇ ਸਲਾਇਆ ਹੋਵੇ
ਇਸ ਧਰਤੀ ਤੇ ਇਹ ਨਹੀ ਸੁਣਿਆ
ਅਕਲ ਨੇ ਇਸ਼ਕ ਹਰਾਇਆ ਹੋਵੇ
ਦੇਬੀ ਅਸਲੋਂ ਫੋਕੀ ਸ਼ਾਇਰੀ
ਜਿਸ ਦਾ ਦਰਦ ਅਧਾਰ ਨਾ ਹੋਵੇ
ਦੁਨੀਆ ਤੇ ਕੋਈ ਦਿਲ ਨਹੀ ਐਸਾ
ਜਿਸ ਦੇ ਅੰਦਰ ਪਿਆਰ ਨਾ ਹੋਵੇ

ਪੈਰ ਦੀ ਏ ਮੋਚ ਮਾਰਦੀ ਦੌੜਾਕ ਨੂੰ।
ਨਾ ਨਵਜਮਿੰਆ ਜੁਆਕ ਝੱਲਦਾ ਖੜਾਕ ਨੂੰ ।
ਨਾ ਰੀਸ ਪੈਕਟਾ ਤੋਂ ਹੁੰਦੀ ਘਰਵਾਲੇ ਦੁੱਧ ਦੀ
ਜਾਚ ਜਿਉਣ ਦੀ ਸਿਖਾਉਂਦੀ ਏ ਕਮਾਈ ਖੁਦ ਦੀ।

ਪਿੱਠ ਉੱਤੇ ਕੀਤਾ ਹੋਇਆ ਵਾਰ
ਮਾਰ ਜਾਂਦਾ ਏ
.
ਬਹੁਤਾ ਜਿਆਦਾ ਕੀਤਾ ਇਤਬਾਰ
ਮਾਰ ਜਾਂਦਾ ਏ
.
.
ਕਦੇ ਮਾਰ ਜਾਂਦਾ ਏ ਪਿਆਰ ਇੱਕ ਤਰਫ਼ਾ
.
ਕਦੇ ਦੇਰ ਨਾਲ ਕੀਤਾ ਇਜ਼ਹਾਰ
ਮਾਰ ਜਾਂਦਾ ਏ

ਬੁੱਲੇ ਸ਼ਾਹ ਉਸ ਨਾਲ ਯਾਰੀ ਕਦੇ ਨਾ ਲਾਈਏ
ਜੀਨੂੰ ਆਪਣੇ ਤੇ ਗਰੂਰ ਹੋਵੇ’..
.
ਮਾਂ ਪਿਉ ਨੂੰ ਕਦੇ ਬੁਰਾ ਨਾਂ ਆਖੀਏ ਭਾਵੇ ਲੱਖ
ਉਨਾ ਦਾ ਕਸੂਰ ਹੋਵੇ!..
.
ਬੁਰੇ ਰਸਤੇ ਕਦੇ ਨਾਂ ਜਾਈਏ ,
ਭਾਵੇਂ ਮੰਜਿਲ ਕਿੰਨੀ ਵੀ ਦੂਰ ਹੋਵੇ’ ਰਾਹ ਜਾਂਦੇ ਨੂੰ ਦਿਲ ਕਦੇ ਨਾਂ ਦੇਈਏ…
.
ਭਾਵੇਂ ਲੱਖ ਮੁੱਖ ਤੇ ਨੂਰ ਹੋਵੇ”
ਮੁਹੱਬਤ ਬਸ ਉਥੇ ਕਰੀਏ …
.
ਜਿੱਥੇ ਪਿਆਰ ਨਿਭਾਉਣ ਦਾ ਦਸਤੂਰ ਹੋਵੇ! 🙂

ਆਖਦੀ ਤਾਂ ਹੋਣੀ ਐਂ ,,,
ਇੱਕ ਸੀ ਪਾਗਲ ਮੇਰੇ ਤੇ ਮਰਦਾ ਰਿਆ ,,
ਇੱਕ ਸੀ ਪਾਗਲ ਐਵੇਂ ਪਿਆਰ ਕਰਦਾ ਰਿਆ ,,
ਇੱਕ ਸੀ ਪਾਗਲ ਕੀ ਕੁਝ ਜਰਦਾ ਰਿਆ ,,
ਇੱਕ ਸੀ ਪਾਗਲ ਬਿਨਾ ਖੇਡੇ ਹੀ ਹਰਦਾ ਰਿਆ .. 🙁