ਛੋਟੇ ਹੁੰਦੇ ਖੇਡਦੇਂ ਸੀ
ਸੱਚੀਆਂ ਸੀ ਯਾਰੀਆਂ
ਕਾਹਦੇ ਰੱਬਾਂ ਬੜੇ ਹੋਏ
ਜਿਦਾਂ ਫਿਕਰਾਂ ਨੇ ਖਾ ਲਈਆਂ
ਮਤਲਵੀ ਲੋਕ ਮਤਲਵ ਕੱਢਦੇ
ਉੱਤੋ ਪਈਆ ਤਕਦੀਰਾਂ ਹਾਰੀਆਂ

ਬਹੁਤ ਭੀੜ ਹੈ ਮੁਹੱਬਤ ਦੇ ਇਸ
ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਵਿਚ,
ਜੋ ਇੱਕ ਵਾਰ ਵਿਛੜ ਗਿਆ ਉਹ
ਦੁਬਾਰਾ ਨਹੀ ਮਿਲਦਾ !!

ਲਿਖਣਾ ਨਹੀ ਸੀ ਆਉਦਾ, ਉਹਦੀ ਯਾਦ ਲਿਖਾਉਦੀ ਆ,._
ਜਿਹਨੂੰ ਸਾਡਾ ਖਿਆਲ ਨਹੀ, ਉਹ ਚੇਤੇ ਆਉਦੀ ਆ ..
..
ਮੈਂ ਆਖਾਂ ਸਦਾ ਰੱਬ ਨੂੰ, ਉਹਨੂੰ ਦੁੱਖ ਨਾਂ ਕੋਈ ਹੋਵੇ…
ਸਾਡੀ ਮੌਤ ਤੇ ਵੀ ਹੱਸੇ ਉਹ ਚਿਹਰਾ, ਉਹਦੀ ਅੱਖ ਨਾ ਰੋਵੇ,. !!

ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਕਿਸੇ ਮੋੜ ਤੇ ਆ ਕੇ
ਰਾਹਵਾਂ ਜੁਦਾ ਹੋ ਜਾਂਦੀਆਂ ਨੇ
ਜਵਾਨੀ ਦੇ ਹਰ ਚੜ੍ਹਦੇ ਪਹਿਰ
ਅਦਾਵਾਂ ਜੁਦਾ ਹੋ ਜਾਂਦੀਆਂ ਨੇ.

ਮਰਨਾ ਮੇਰੀ ਹਕੀਕਤ ਏ , ਮੈਂ ਕਫਨ ਖੁਦ ਦੇ ਬੁਣ ਲਏ ਨੇ

ਲਾਸ਼ ਮੇਰੀ ਨੂੰ ਸਿਵਿਆ ਤੱਕ ਢੋਣ ਲਈ , ਚਾਰ ਮੋਢੇ ਮੈ ਚੁਣ ਲਏ ਨੇ

ਆਪਣੀ ਤਾਂ ਤਕਦੀਰ ਹੀ ਰੱਬ ਨੇ ਕੁਝ ਏਦਾਂ ਦੀ ਲਿਖੀ ਆ
ਕਿ ਕਿਸੇ ਨੇ ਵਕਤ ਗੁਜਾਰਣ ਲਈ ਸਾਡੇ ਨਾਲ ਪਿਆਰ ਕਰ ਲਿਆ
ਤੇ ਕਿਸੇ ਨੇ ਪਿਆਰ ਕਰਕੇ ਵਕਤ ਗੁਜਾਰ ਲਿਆ

ਦਿਲ ਕਮਜ਼ੋਰ ਹੋ ਗਿਆ ਹੁਣ ਸੱਟਾ ਖਾ ਖਾ ਕੇ,
ਵਿਚ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਬਸ ਧੜਕਣ ਧੜਕਦੀ ਏ….
ਜਾਣਦਾ ਲੱਖੀ ਨਾਲੇ ਤਕਦੀਰਾਂ ਖੋਟੀਆਂ ਨੇ,
ਫੇਰ ਵੀ ਬਿਨ ਗੱਲੋ ਬਸ ਅੱਖ ਫੜਕਦੀ ਏ..