ਇਹ ਜਰੂਰੀ ਨੀ ਹੁੰਦਾ ਸਾਰੇ ਹੀ ਲੋਕ ਸਾਨੂੰ ਸਮਝਣ
ਇੱਕ ਤੱਕੜੀ ਚੀਜ਼ ਦਾ ਵਜ਼ਨ ਦੱਸ ਸਕਦੀ ਉਹ ਚੀਜ਼ ਦੀ ਕਵਾਲਿਟੀ ਨੀ

ਪੁਰਾਣੇ ਵਕਤਾਂ ਦੇ ਲੋਕ
ਦਿਲਾਂ ਦੇ ਪੂਰੇ ਸਾਫ,ਰੂਹਾਂ ਤੋਂ ਪਾਕ ਸੀ..”
ਅੱਜ ਕੱਲ ਦਿਆਂ ਵਾਗੂੰ
ਮਨਾ ਦੇ ਮੈਲੇ, ਦਿਮਾਗਾਂ ਤੋਂ ਚਲਾਕ ਨੀ..”

ਰੱਬ ਦਾ ਤਾਂ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਪਰ
ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਕਈ ਵਾਰ
ਰੱਬ ਵਰਗੇ ਇਨਸਾਨ ਜ਼ਰੂਰ ਮਿਲ ਜਾਂਦੇ ਨੇ

ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਅੰਦਰੋਂ ਸਾਫ ਰੱਖੋ
ਯਾਦ ਰਹੇ
ਕਿਸ਼ਤੀ ਬਾਹਰ ਦੇ ਨਾਲ ਨੀ ਡੁੱਬਦੀ
ਅੰਦਰ ਦੇ ਪਾਣੀ ਨਾਲ ਡੁੱਬਦੀ ਏ

ਅੰਦਾਜੇ ਲਾਉਣਾ ਸਿੱਖ ਗਏ ਆਂ,
ਜਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਮਿਲੀਆਂ ਹਾਰਾ ਤੋਂ|
ਭਰੋਸਾ ਰਿਹਾ ਨਾ ਹਰ ਇੱਕ ਤੇ,
ਬੜੇ ਗਿਰੇ ਦੈਖੇ ਕਿਰਦਾਰਾਂ ਤੋਂ|

ਕਹਿੰਦੇ ਸਮੁੰਦਰ ਆਪਣੇ ਵਿੱਚ
ਕਦੇ ਕੋਈ ਮਰੀ ਚੀਜ਼ ਨਹੀਂ ਰੱਖਦਾ
ਤੇ ਇਕ ਔਰਤ ਏ ਜਿਹੜੀ ਆਪਣੇ
ਸੀਨੇ ਅੰਦਰ ਕਿੰਨੀਆਂ ਮਰੀਆਂ
ਹੋਈਆਂ ਸੱਧਰਾਂ ਦੱਬ ਲੈਂਦੀ ਏ

ਬਿਨਾਂ ਬਾਂਹਾਂ ਦੇ ਵੀ ਮੈਂ ਕਿਰਤ ਕਮਾਵਾਂ,
ਤੇਰੇ ਵਾਂਗੂੰ ਵਿਹਲਾ ਨਾ ਰਹਿ ਕੇ ਖਾਵਾਂ,
ਹੱਥ ਦਿੱਤੇ ਤੈਨੂੰ ਰੱਬ ਨੇ ਤੂੰ ਫਿਰ ਵੀ ਮੰਗੇ,
ਕਿਰਤ ਕਰ ਕੋਈ ਉੱਠ ਕੇ ਕਿਉਂ ਨਾ ਤੂੰ ਸੰਗੇ।

ਸੁਣ
ਜਿਆਦਾ ਦੂਰ ਨਾ ਜਾ
ਮੁੜ ਆ ਵਾਪਿਸ
ਅੱਖੋਂ ਪਰੇ ਤੇ ਵਖਤੋਂ ਬਾਹਰ
ਸਿਰਫ ਪਛਤਾਵਾ ਰਹਿ ਜਾਂਦਾ

ਸਘੰਰਸ਼ ਵੱਲੋਂ- “ਉਸ ਸੱਚੇ ਰੱਬ ਦਾ”
ਮਜ਼ਦੂਰਾਂ, ਕਿਸਾਨਾਂ, ਦੁਕਾਨਦਾਰਾਂ,
ਫੈਕਟਰੀਆਂ ਕਾਰਖਾਨੇ, ਪਿੰਡਾਂ, ਸਹਿਰਾਂ,
ਲੇਖਕਾਂ, ਕਲਾਕਾਰਾਂ, ਚੈਨਲਾਂ, ਬਾਹਰਲੇ,
ਜੋ ਉੱਥੇ ਗਏ ਜਾਂ ਘਰ ਬੈਠੇ,
ਬਾਕੀ ਵੀਂ ਸਭ ਦਾ “ਧੰਨਵਾਦ”