ਰਾਤ ਨਹੀਂ ਸੁਪਨਾ ਬਦਲਦਾ ਹੈ,
ਮੰਜਿਲ ਨਹੀਂ ਨਜਰਿਆ ਬਦਲਦਾ ਹੈ,
ਜਜਬਾ ਰੱਖੋ ਹਰ ਪਲ ਜਿੱਤਣ ਦਾ,
ਕਿਉਕਿ ਕਿਸਮਤ ਬਦਲੇ ਨਾ ਬਦਲੇ..
ਪਰ ਵਖਤ ਜਰੂਰ ਬਦਲਦਾ ਹੈ

ਅਸੀ ਹਾਂ ਪੰਜਾਬੀ ਮਰੀਅਾਂ ਜਮੀਰਾਂ ਵਾਲੇ
ੲਿੱਕ ਬੋਤਲ ਤੇ ਕੁਝ ਕਾਗਜ਼ੀ ਨੋਟਾਂ ਲੲੀ
ਪੰਜਾਬ ਨੂੰ ਬੁੱਚੜਾ ਹਵਾਲੇ ਕਰ ਛੱਡਿਅਾ
ਜੇ ਰੱਬ ਹੈ ਤੇ ਸਜ਼ਾ ਕਿਓ ਨੲੀ ਦੇ ਰਿਹਾ
ਕੀ ੳੁਸ ਕੈਪਟਨ ਨਾਂ ਦੇ ਬੰਦੇ ਦੀ ਸੁੰਹ
ਕਿਸੇ ਕਾਲੀ ਚਿੜੀ ਨੇ ੳੁਤਾਰ ਦਿੱਤੀ…
ਬਚਪਨ ਚ੍ਹ ਕਹਿੰਦੇ ਹੁੰਦੇ ਸੀ,”ਕਾਲੀ ਚਿੜੀ ਨਹਾੳੁਣ ਗੲੀ ਮੇਰੀ ਸੁੰਹ ਲਾੳੁਣ ਗੲੀ…
ਬੰਦਾ ੲੇਨੀ ਵੱਡੀ ਸਹੁੰ ਖਾ ਕੇ ਮੁੱਕਰ ਗਿਅਾ ਤੇ ਸਾਡੇ ਅਾਲੇ ਅਣਖੀ ਲੋਕ ਹਾਲੇ ਵੀ ਅਾ ਜਿੰਦਾਬਾਦ ਅੋਹ ਜਿੰਦਾਬਾਦ..ਯਾਰ ਸਮਝ ਨੀ ਅਾੳੁਦੀ ਕਮਾੳੁਣੀ ਤੁਸੀ ੲੇ ਖਾਣੀ ਤੁਸੀ ੲੇ ਕਿਓ ਭੇਡਾ ਦੀ ਤਰਾਂ ਮਗਰ ਲੱਗ ਤੁਰਦੇ ਓ..ਅਾਹੀ ਕੈਪਟਨ ਹੋ ਗਿਅਾ ਮਜੀਠੀਅਾਂ ਜਾ ਸੁਖਵੀਰ ਹੁਣ ਅਾਖ ਦੇਣ ਕੱਲ ਨੂੰ ੳੁੱਥੇ ਰੈਲੀ ੲੇ ਭੇੜ ਬੱਕਰੀਅਾਂ ਦੀ ਤਰਾਂ ਹੇੜ ਬਣਾ ਕੇ ਤੁਰ ਪਓਗੇ ਖੌਰੇ ਕਦੋਂ ਅਕਲ ਅਾੳੁਣੀ..ਅਗਲੇ ਤਾਂਹੀ ਚਾਰਦੇ ਨੇ ਜੇ ਅਸੀ ਚਰਣਾ ਚਾਹੁਣੇ ਅਾ..ਓੲੇ ਹੱਥ ਮਾਰੋ ਅਕਲ ਨੂੰ ਕੀ ਕਰੋਗੇ ਜਦ ਪੀੜੀਅਾਂ ਚਲਾੳੁਣ ਵਾਲਾ ਹੀ ਨਾ ਕੋੲੀ ਰਿਹਾ..ਖੁਸ਼ ਨਾ ਹੋ ਅੱਗ ਵੇਖ ਗੰਵਾਡੀ ਦੇ ਠਹਰ ਘਰ ਤੇਰੇ ਵੀ ਪਹੁੰਚੇਗੀ..

ਪੰਜਾਬ ਚ ਜੋ ਬੀਜ ਲਈਆਂ ਚਿਰਾਪੂੰਜੀ ਦੀਆਂ ਫਸਲਾਂ ਨੇ
ਇਹ ਚਾਲਾਂ ਸੀ ਸਰਕਾਰ ਦੀਆਂ ਤੇਰੀਆਂ ਖਤਰੇ ਵਿਁਚ ਨਸਲਾਂ ਨੇ

ਜਾਗ ਕੇ ਰਾਤਾਂ ਨੂੰ ਮਿਹਨਤਾਂ ਜੋ ਕੀਤੀਆਂ
ਲਾਉਂਦਾ ਮਾਲਕ ਵੀ ਓਥੇ ਤਰੱਕੀ ਦੀਆਂ ਫੀਤੀਆਂ

ਫ਼ਕੀਰ ਨੂੰ ਕਿਸੇ ਕਿਹਾ”ਤੇਰੇ ਘਰ ਅੱਗ ਲੱਗ ਗੲੀ ਹੈ’.
ੳੁਸਨੇ ਜਵਾਬ ਦਿੱਤਾ,”
ਮੇਰੀ ਝੋਲੀ ਤੇ ਬਾਟਾ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਹੈ’.

ਸਜਾਵਾ ਬਣ ਜਾਂਦੀਆਂ ਨੇ ਗੁਜਰੇ ਹੋਏ ਵਕਤ ਦੀਆਂ ਯਾਦਾਂ..
ਪਤਾ ਨਹੀ ਲੋਕ ਕਿਉ ਮਤਲਬ ਲੀ ਮਿਹਰਬਾਨ ਹੁੰਦੇ ਨੇ..

ਧੰਨ ਦੋਲਤ ਦੇ ਹੰਕਾਰ ਵਿੱਚ ਕਿਸੇ ਗਰੀਬ ਦਾ ਮਜ਼ਾਕ ਨਾ ਉਡਾਉ
ਕਿਉਂਕਿ ਪੈਰਾਂ ਥੱਲੇ ਰਹਿਣ ਵਾਲੀ ਮਿੱਟੀ ਵੀ
ਅੱਜ ਅਸਮਾਨੀ ਉਡੀ ਫ਼ਿਰਦੀ..

ਵੱਡੇ ਤੋ ਵੱਡਾ ਆਦਮੀ ਬਣ ਕੇ ਵੀ ਜੇ ਸਿੱਖਣ ਦੀ ਚਾਅ ਰਹੇਗੀ
ਫਿਰ ਅਸੀ ਕਾਮਜਾਬੀ ਦੇ ਨਹੀ ਕਾਮਜਾਬੀ ਸਾਡੇ ਰਾਹ ਰਹੇਗੀ

ਨੀਅਤ ਸਾਫ ਤੇ ਮਕਸਦ ਸਹੀ ਹੋਵੇ ਤਾਂ
ਪਰਮਾਤਮਾ ਕਿਸੇ ਨਾ ਕਿਸੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਆ ਕੇ
ਮਦਦ ਜ਼ਰੂਰ ਕਰਦਾ ਹੈ ।

ਸਭ ਤੋਂ ਖ਼ਤਰਨਾਕ ਹੁੰਦਾ ਹੈ
ਮੁਰਦਾ ਸਾਂਤੀ ਨਾਲ ਭਰ ਜਾਣਾ,
ਨਾ ਹੋਣਾ ਤੜਪ ਦਾ, ਸਭ ਸਹਿਣ ਕਰ ਜਾਣਾ
ਘਰਾਂ ਤੋਂ ਨਿਕਲਣਾ ਕੰਮ ਤੇ
ਤੇ ਕੰਮ ਤੋਂ ਘਰ ਜਾਣਾ,
ਸਭ ਤੋਂ ਖ਼ਤਰਨਾਕ ਹੁੰਦਾ ਹੈ
ਸਾਡੇ ਸੁਪਨਿਆਂ ਦਾ ਮਰ ਜਾਣਾ ।

ਜਿਹੜੀਆ ਸਰਕਾਰਾ ਨੇ 1984 ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਖੂਨ ਡੂਲੇ ਦਾ ਹਾਲੇ ਤੱਕ ਦੁੱਖ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ , ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਦੁੱਧ ਡੁਲੇ ਦਾ ਕਿ ਦੁੱਖ ਕਰਨਾ ।

ਬਲਦਾ ਸੂਰਜ ਕਹਿੰਦਾ ਸੀ ਹੈ ਕੋਈ ਮੇਰੇ ਵਰਗਾ
ਨਿੱਕਾ ਜਿਹਾ ਇੱਕ ਦੀਵਾ ਬੋਲਿਆ ਸ਼ਾਮ ਪਈ ਤੇ ਵੇਖਾਂਗਾ

ਉਮਰਾਂ ਬੀਤ ਜਾਂਦੀਆਂ ਨੇ ਜਿੰਦਗੀ ਦੇ ਅਰਥ
ਸਮਝਦਿਆਂ….
ਸਮਝ ਆਉਂਦੀ ਜਦ ਉੱਡ ਜਾਂਦੇ ਸਾਹਾਂ ਦੇ ਪਰਿੰਦੇ….