ਖੋਹਣ ਤੋਂ ਡਰਦਾ ਆ, ਤਾਹੀਂ ਇਜ਼ਹਾਰ ਨੀ ਕਰਦਾ,
ਭਾਵੇਂ ਇੱਕ ਤਰਫ਼ਾ ਹੀ ਸਹੀ ਪਰ
ਪਿਆਰ ਸਾਹਾਂ ਤੋਂ ਵਧੇਰੇ ਕਰਦਾ ਆ,

ਬਾਡਰ ਤੇ ਚੱਲਿਆਂ ਛੱਡ ਕੇ ਘਰ-ਬਾਰ ਸਾਰਾ
ਮੈਂ ਖ਼ੂਨ ਵਿੱਚ ਅਣਖ ਆ ਸਾਡੇ ਨਹੀਂਉ ਕੋਈ ਵਿਚਾਰਾ ਮੈਂ,
ਹਿੱਕਾਂ ਤਾਣ ਗੋਲੀਆਂ ਅੱਗੇ ਖੜਨ ਲਈ ਚੱਲਿਆਂ ਆ,
ਉਡੀਕਾਂ ਮੇਰੀਆਂ ‘ਚ ਬੂਹੇ ਨਾ ਮੰਜੀ ਡਾਈ,
ਮੇਰੀ ਵੇਖ ਲਾਸ਼ ਨੂੰ ਮਾਂਏ ਵੈਣ ਨਾ ਪਾਈ
ਸੀਵਾਇਆਂ ਤੱਕ ਕੁਵਾਰੇ ਪੁੱਤ ਲਈ Ghodiyan ਗਾਈ।

ਬੜੀ ਤੜਫ਼ ਕੇ ਨਿਕਲੀ ਏ ਬੇਗਾਨਿਆਂ ‘ਚ ਜਾਨ,
ਅੱਜ ਪਿੰਡ ਮੁੜ ਆਈ ਕੈਦ ਖ਼ਾਨਿਆਂ ‘ਚੋਂ ਜਾਨ,
ਪਾਣੀ ਵਾਰਨੇ ਦਾ ਚਾਅ ਤੇਰਾ ਰਹਿ ਗਿਆ ਅਧੂਰਾ
ਕੋਖੋਂ ਜੰਮ ਕੇ ਦੁਬਾਰਾ ਇਹਨੂੰ ਕਰਨਾ ਮੈਂ ਪੂਰਾ
ਕਾਸ਼ ਮਾਂ ਦੇ ਗਲਾਵੇ ਵਿੱਚ ਪੂਰਾ ਹੁੰਦਾ ਮੈਂ
ਮੇਰਾ ਹੋ ਜਾਣਾ ਸੀ ਹੱਜ ਵੀ ਨਫ਼ਾ ਬਣ ਕੇ,
ਨੀ ਮੈਂ ਕੂਜੇ ਵਿੱਚ ਆਇਆ ਹਾਂ ਸਵਾਹ ਬਣ ਕੇ,

ਮੁੱਕ ਲੈਣ ਦੇ ਸਾਹ ਜਿਹੜੇ ਬਾਕੀ ਏ,
ਹਾਜੇ ਰੱਬ ਤੇ ਆਸ ਬਾਕੀ ਏ,
ਕੋਈ ਮੁਕਦਾ ਜਾਂਦਾ ਈ ਰੱਬਾ,
ਤੂੰ ਵੀ ਹੁਣ ਖੁਸ਼ ਹੋ ਰੱਬਾ,
ਜਿਹੜੀ ਰੱਬ ਤੇ ਆਸ ਬਾਕੀ ਸੀ,
ਹੁਣ ਕਰਲਾ ਰਾਖੀ ਸਾਹਾਂ ਦੀ,
ਕੋਈ ਰੁੱਕਦਾ ਜਾਂਦਾ ਰਾਹਾਂ ‘ਚ,
ਕੋਈ ਗਿਣਦਾ ਈ ਮੁੱਕਦੇ ਸਾਹਾਂ ਨੂੰ,
ਕੋਈ ਵਾਂਗ ਮੌਤ ਦੇ ਬੈਠਾ ਈ,
ਜਿਹੜਾ ਕਰਦਾ ਉਡੀਕ ਤੇਰੀ ਰਾਹਾਂ ‘ਚ,
ਹੁਣ ਖਫ਼ਾ-ਖਫ਼ਾ ਜਿੰਦਗੀ ਵੀ ਹੋ ਗਈ ਏ,
ਹੁਣ ਜਿੰਦਗੀ ਨਾਲੋਂ ਜਿਆਂਦਾ,
ਮੌਤ ਦਾ ਰਾਹ ਹੀ ਸੌਖਾ ਏ,
ਹੁਣ ਜਿੰਦਗੀ ਤੋਂ ਅੱਕ ਗਏ ਆ,
‘ਧਾਲੀਵਾਲ’ ਕੀ ਦੀ ਉਡੀਕ ‘ਚ ਬੈਠਾ ਏ,
ਤੂੰ ਹੁਣ ਮੁੱਕ ਜਾ ਦੁਨੀਆਂ ਤੇ ਤੇਰਾ ਹੂਣ ਕੀ ਬਾਕੀ ਏ,

ਏ ਖੁਦਾ ਇਹ ਇਸ਼ਕ ਦਾ ਕੀ ਨਜ਼ਾਰਾ ਏ,
ਕਿਸੇ ਲਈ ਏ ਗੁਨਾਹ ਤੇ ਕਿਸੇ ਲਈ ਜਾਨੋਂ ਪਿਆਰਾ ਏ,

ਤੂੰ ਖ਼ਾਬ ਨਾ ਵੇਖਿਆ ਕਰ ਖ਼ਾਬਾਂ ਵਿੱਚ ਆਜੂਗਾਂ,
ਮੈਂ ਪਾਗਲ ਸ਼ਾਇਰ ਆ ਇਸ਼ਕ ਤੇ ਲਾਜੂਗਾਂ,

ਚਾਹਤ ਸੀ ਤੈਨੂੰ ਪਾਉਣ ਦੀ ਚਾਹਤ ਹੀ ਬਣ ਕੇ ਰਹਿ ਗਈ,