I feel sad and empty right now. Parang gusto ko ng kausap, gusto ko iopen up lahat but some part of me is ayaw ng kausap, not that I don’t trust those friends of mine that I used to talk to with my problems, I’m not underestimating their comforting capabilities either, but because I know that they’ll never understand me.

Also, I’m aware na may mga pinagdaraanan rin sila gaya ko, hindi lang naman ako ang nakakaranas nito, at ayoko ng dumagdag sa burden nila kaya as much as possible, sinasarili ko na lang.

Tulad ngayon, haha. Tamang iyak lang sa tabi-charot.

Kahit na wala kang kwenta lagi kausap love na love padin kita❤️

Kahit gaano pa karami ang mga feeling saksakan ng gwapo,
Mas pogi parin ang lalaking seryoso magmahal at marunong makuntento.

Someone asked me:
“Pano kung niloloko kana?”

My answer is:
Nasa kanya naman yun kung lolokohin niya ko. I can’t force someone to stay faithful and loyal to me kase kung talagang mahal niya ko, siya mismo alam niya sa sarili niya na mali na lokohin ako.