ਪਿੰਡ ਰੋਡੇ ਦੇ ਵਿੱਚ ਜੰਮਿਆਂ ਇਕ ਸੰਤ ਸਿਪਾਹੀ ,
ਆਇਆ ਵਿੱਚ ਟਕਸਾਲ ਦੇ ਸੀ ਰੂਪ ਇਲਾਹੀ ।
ਲੈ ਸਿਖਿਆ ਧਰਮ ਦੀ ਨਾਲ ਸੁਆਸਾਂ ਸੰਗ ਨਿਭਾਹੀ ,
ਤੁਰਿਆ ਸੀ ਜਦ ਸੂਰਮਾ ਨਾਲ ਤੁਰ ਪਈ ਲੋਕਾਈ ।
ਨਾ ਜੁਲਮ ਕਿਸੇ ਦਾ ਸਹਿਣਾਂ ਨਾ ਕਰਿਉ ਭਾਈ ,
ਕੰਬ ਗਈ ਦਿੱਲੀ ਹਕੂਮਤ ਸੀ ਦੇਖ ਸੰਤਾਂ ਦੀ ਚੜਾਈ ।
ਕੀਤਾ ਪਰਚਾਰ ਸੀ ਸਿੱਖੀ ਦਾ ਦੂਰ ਦੂਰ ਜਾ ਫੇਰੀ ਪਾਈ ,
ਤੁਸੀ ਸਿੰਘ ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਦੇ ਤਿਆਰ ਹੋ ਜਾਉ ਭਾਈ ।
ਆ ਗਿਆ ਮੌਕਾ ਭਾਜੀ ਮੋੜਨ ਦਾ ਜੋ ਨਰਕਧਾਰੀਆ ਪਾਈ ,
ਸਿੰਘ ਬੇਦੋਸ਼ੇ ਮਾਰ ਕੇ ਉਹਨਾ ਗੁਰੂਘਰ ਤੇ ਕੀਤੀ ਚੜਾਈ ।
ਹੱਕ ਲੈਕੇ ਰਹਿਣਾ ਦਿੱਲੀ ਤੋ ਪੰਜਾਬ ਨਾਲ ਜੋ ਧੋਖਾ ਕਰਦੀ ਆਈ ,
ਜਰਨੈਲ ਸਿੰਘ ਭਿੰਡਰਾਵਾਲੇ ਨੇ ਮੰਜੀ ਸਾਹਿਬ ਤੋ ਅਵਾਜ ਗੱਜਾਈ ।
ਇਹ ਸੁਣ ਹਕੂਮਤ ਕੰਬ ਗਈ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ ਤੇ ਚੜਾਈ ,
ਸੀ ਮਹੀਨਾ ਜੂਨ ਦਾ ਜਦ ਫੌਜ ਦਰਬਾਰ ਸਾਹਿਬ ਅੰਦਰ ਆਈ ।
ਦਿਹਾੜਾ ਗੁਰੂ ਅਰਜਨ ਸਾਹਿਬ ਦਾ ਸੰਗਤ ਮਨੌਣ ਲਈ ਸੀ ਆਈ ,
ਖੋਲਿਆ ਫਾਇਰ ਜਾਲਮ ਹਕੂਮਤ ਨੇ ਸੰਗਤ ਸੀ ਮਾਰ ਮੁਕਾਈ ।
ਹਮਲਾ ਦੇਖ ਦਰਬਾਰ ਸਾਹਿਬ ਤੇ ਸਿੰਘਾਂ ਨੇ ਸੀ ਬਹਾਦਰੀ ਦਿਖਾਈ ,
ਜੋ ਕਹਿੰਦੇ ਇਕ ਦੋ ਘੰਢੇ ਦੀ ਮਾਰ ਹੈ ਉਹਨਾ ਦੀ ਐਸੀ ਧੂਲ ਉਡਾਈ ।
ਅੱਖਾ ਖੁੱਲੀਆ ਰਹਿ ਗਈਆ ਹਕੂਮਤ ਦੀਆਂ ਦੇਖ ਐਸੀ ਲੜਾਈ ,
ਥੜ ਥੜ ਕੰਬਣ ਲਾ ਦਿੱਤੀ ਸਿੰਘਾਂ ਨੇ ਫੌਜ਼ ਜੋ ਦਿਲੀਓ ਆਈ ।
ਹਕੂਮਤ ਨੇ ਕਦੇ ਸੁਪਣੇ ਵਿੱਚ ਵੀ ਨਾ ਸੋਚਿਆ ਜੋ ਮਚੀ ਤਬਾਹੀ ,
ਇਕ ਜੂਨ ਤੋ ਲੈ ਛੇ ਜੂਨ ਤੱਕ ਦਿੱਲੀ ਹਕੂਮਤ ਨੂੰ ਨੀਂਦ ਨਾ ਆਈ ।
ਜੋਰਾਵਰ ਸਿੰਘ ਇਤਿਹਾਸ ਲਿਖ ਗਏ ਖੂਨ ਨਾਲ ਸਿੰਘ ਸਿਪਾਹੀ ,
ਸੰਤ ਜਰਨੈਲ ਸਿੰਘ ਭਿੰਡਰਾਵਾਲੇ ਆਏ ਸੀ ਇਕ ਜੋਤ ਇਲਾਹੀ ।
ਜੋਰਾਵਰ ਸਿੰਘ ਤਰਸਿੱਕਾ ।

ਗੁਰੂ ਅੰਗਦ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਅੰਗ ਸੰਗ ਰਹਿਉ ਅਸਾਡੇ ,
ਸਾਰੀ ਦੁਨਿਆ ਤੇ ਠੰਡ ਵਰਤਾਉ ਦੁੱਖ ਨੇ ਫਿਰਦੇ ਡਾਢੇ ।
ਕਦੇ ਕਰੋਨਾਂ ਕਦੇ ਆਕਸੀਜਨ ਲੋਕਾਈ ਬਹੁਤ ਘਬਰਾਈ ,
ਗੁਰੂ ਅੰਗਦ ਜੀ ਕਰੋ ਠੀਕ ਸਭ ਨੂੰ ਦੇਕੇ ਨਾਮ ਦੀ ਦਵਾਈ ।
ਤੁਸੀ ਹੋ ਦਿਆਲੂ ਪਿਤਾ ਸਭ ਜੀਵ ਤੁਹਾਡੇ ਹਨ ਬੱਚੇ ,
ਤੁਸੀ ਹੋ ਬਖਸ਼ੰਦ ਦਾਤੇ ਇਸ ਦੁਨੀਆਂ ਦੇ ਮਾਲਕ ਸੱਚੇ ।
ਗੁਰੂ ਜੀ ਦਾ ਪ੍ਕਾਸ਼ ਦਿਹਾੜਾ ਪ੍ਕਾਸ਼ ਕਰਦੋ ਚਾਰੇ ਪਾਸੇ ,
ਹਰ ਘਰ ਵਿੱਚ ਖੁੱਸ਼ੀਆਂ ਹੋਵਣ ਹਰ ਮੁੱਖ ਤੇ ਹੋਵਣ ਹਾਸੇ ।
ਸਦਾ ਵਿਚ ਚਰਨਾਂ ਦੇ ਰਖਿਉ ਸੁੱਖ ਚਰਨਾਂ ਵਿੱਚ ਨੇ ਸਾਰੇ ,
ਕਰ ਕੇ ਮਿਹਰ ਦੀ ਨਿਗਾਹ ਤੁਸਾ ਨੇ ਬਹੁਤ ਜੀਵ ਨੇ ਤਾਰੇ ।
ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਦੀ ਸੇਵਾ ਕਰ ਕੇ ਸਾਨੂੰ ਸੇਵਾ ਕਰਨੀ ਸਖਾਈ ,
ਵਿੱਚ ਨਿਮਰਤਾ ਦੇ ਰਹਿਕੇ ਕਿਵੇ ਗੁਰੂ ਘਰ ਤੋ ਮਿਲੀ ਵਡਾਈ ।
ਭਾਈ ਲਹਿਣਾ ਤੋ ਅੰਗਦ ਬਣ ਗਏ ਐਸਾ ਅੰਗ ਨਾਲ ਲਾਇਆ ,
ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਦਾ ਬਣ ਕੇ ਲਾਡਲਾਂ ਐਸਾ ਪਿਆਰ ਦਿਖਾਇਆ।
ਗੁਰਗੱਦੀ ਦਾ ਬਣਿਆਂ ਵਾਰਸ ਦੂਜੇ ਗੁਰੂ ਅੰਗਦ ਸਾਹਿਬ ਕਹਾਏ ,
ਇਸ ਸਿਖੀ ਦੇ ਬੂਟੇ ਨੂੰ ਪਾ ਨਾਮ ਦਾ ਪਾਣੀ ਪੱਤਿਆ ਤਕ ਲੈ ਆਏ ।
ਮਾਤਾ ਖੀਵੀ ਜੀ ਲੰਗਰ ਚਲਾਇਆ ਖੀਰ ਘਿਓ ਵਾਲੀ ਵਰਤਾਈ ,
ਨਾਮ ਜਪਣਾ ਕਿਰਤ ਕਰਨੀ ਵੰਡ ਛਕਣਾ ਰੀਤ ਗੁਰੂ ਨੇ ਚਲਾਈ ।
ਗੁਰੂ ਅੰਗਦ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਦੇ ਪ੍ਕਾਸ ਪੁਰਬ ਦੀ ਸਭ ਨੂੰ ਹੋਵੇ ਵਧਾਈ ,
ਜੋਰਾਵਰ ਸਿੰਘ ਅਰਦਾਸ ਹੈ ਕਰਦਾ ਖੁੱਸ਼ ਰਹੇ ਹਰ ਮਾਈ ਭਾਈ।
ਜੋਰਾਵਰ ਸਿੰਘ ਤਰਸਿੱਕਾ ।

400 ਸਾਲ ਪਹਿਲਾ ਇਸ ਦੁਨੀਆਂ ਤੇ ਆਈ ਸੀ ਜੋਤ ਇਲਾਹੀ ,
ਸ਼ੀਸ ਮਹਿਲ ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ ਵਿੱਚ ਹੋ ਗਈ ਸੀ ਅਜੀਬ ਰੁਸ਼ਨਾਈ ।
ਮਾਤਾ ਨਾਨਕੀ ਜੀ ਨੂੰ ਸੱਭ ਸੰਗਤ ਨੇ ਆ ਦਿੱਤੀ ਸੀ ਵਧਾਈ ,
ਆਪ ਰੂਹ ਰੱਬ ਦੀ ਗੁਰੂ ਹਰਗੋਬਿੰਦ ਸਾਹਿਬ ਦੇ ਘਰ ਸੀ ਆਈ ।
ਪੁੱਤ ਸਾਡਾ ਤੇਗ ਦਾ ਧਨੀ ਹੋਵੇ ਗਾ ਦੁਖੀਆਂ ਦੇ ਬਣਨਗੇ ਸਹਾਰੇ ,
ਹੱਥ ਵਿੱਚ ਲੈ ਬਾਲ ਨੂੰ ਗੁਰੂ ਹਰਗੋਬਿੰਦ ਜੀ ਨੇ ਸੀ ਬਚਨ ਉਚਾਰੇ ।
ਪਹਿਲਾ ਨਾਮ ਤਿਆਗ ਮੱਲ ਸੀ ਰੱਖਿਆ ਚੋਜ ਸਾਹਿਬ ਦੇ ਨਿਆਰੇ ,
ਤਿਆਗ ਮੱਲ ਦਿਖਾਈ ਬਹਾਦਰੀ ਜੰਗ ਵਿੱਚ ਵੈਰੀ ਚੁਣ-ਚੁਣ ਮਾਰੇ ।
ਤੇਗ ਚਲਦੀ ਦੇਖ ਕੇ ਗੁਰੂ ਜੀ ਕਿਹਾ ਮੇਰੇ ਤੇਗ ਬਹਾਦਰ ਪਿਆਰੇ ,
ਆਗਿਆ ਪਾ ਪਿਤਾ ਦੀ ਪਰਿਵਾਰ ਨਾਲ ਬਕਾਲੇ ਜਾ ਕੀਤੇ ਉਤਾਰੇ ।
ਬੰਦਗੀ ਕੀਤੀ ਅਕਾਲ ਦੀ ਤੇਗ ਬਹਾਦਰ ਜੀ ਵਿਚ ਭੋਰੇ ਦੇ ਜਾਕੇ ,
ਗੁਰਗੱਦੀ ਬਖਸ਼ੀ ਗੁਰੂ ਹਰਿਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਜੀ ਨੇ ਦਿੱਲੀ ਵਿੱਚ ਆ ਕੇ ।
ਮੱਖਣ ਸ਼ਾਹ ਲੁਬਾਣੇ ਗੁਰੂ ਸੀ ਲੱਭਿਆ ਵਿੱਚ ਬਕਾਲੇ ਜਾਕੇ ,
ਹੋਕਾ ਦਿੱਤਾ ਮੱਖਣ ਸ਼ਾਹ ਗੁਰੂ ਲਾਧੋ ਰੇ ਗੁਰੂ ਲਾਧੋ ਰੇ ਕੋਠੇ ਤੇ ਆ ਕੇ ।
ਕੀਤਾ ਪਰਚਾਰ ਸੀ ਸਿੱਖੀ ਦਾ ਗੁਰੂ ਜੀ ਨੇ ਦਿਨ ਰਾਤ ਲਾ ਕੇ ,
ਇਕ ਦਿਨ ਗੁਰੂ ਕੋਲ ਕੀਤੀ ਫਰਿਆਦ ਕਸ਼ਮੀਰੀ ਪੰਡਤਾਂ ਨੇ ਆਕੇ ।
ਤਿਲਕ ਜੰਝੂ ਬਚਾ ਲਵੋ ਹਿੰਦੁਸਤਾਨ ਦਾ ਹੁਣ ਤੁਹਾਡੇ ਹੀ ਸਹਾਰੇ ,
ਔਰੰਗਜ਼ੇਬ ਨੇ ਜੁਲਮ ਕਮਾਇਆ ਬਚਾ ਲਵੋ ਅਸੀ ਰੀਣੀ ਸਾਰੇ ।
ਤੁਰ ਪਏ ਹਿੰਦੂ ਧਰਮ ਬਚਾਉਣ ਲਈ ਗੁਰੂ ਤੇਗ ਬਹਾਦਰ ਪਿਆਰੇ ,
ਸ਼ਹਾਦਤ ਦੇ ਕੇ ਹਿੰਦੂ ਧਰਮ ਬਚਾ ਲਿਆ ਚੋਜ ਗੁਰੂ ਦੇ ਨਿਆਰੇ ।
ਜੋਰਾਵਰ ਸਿੰਘ ਕੁਰਬਾਨੀ ਗੁਰੂ ਜੀ ਦੀ ਯਾਦ ਰੱਖਣ ਗੇ ਸਾਰੇ ,
ਜਿਸ ਗੁਰੂ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰ ਨੇ ਸ਼ਹਾਦਤ ਦੇ ਐਸੇ ਸੀ ਬੀਜ ਖਿਲਾਰੇ ।
ਜੋਰਾਵਰ ਸਿੰਘ ਤਰਸਿੱਕਾ ।

ਟੁੱਟੇ ਲਈ ਆਖਰੀ ਹੈ ਆਸ , ਸੱਚੇ ਗੁਰੂ ਅੱਗੇ ਅਰਦਾਸ।
ਜੋ ਹੋਇਆ ਜਗ ਤੋ ਨਿਰਾਸ਼ , ਜੇ ਰੱਖੇ ਬਾਣੀ ਉੱਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ।
ਬਾਬਾ ਨਾਨਕ ਗਲ ਲਾਉਦਾ, ਦੁੱਖ ਉਸ ਦਾ ਮਿਟਾਉਦਾ ।
ਸੁੱਖ ਘਰ ਵਿੱਚ ਆਉਦਾ , ਦੁੱਖ ਰੋਗ ਉਸ ਦਾ ਗਵਾਉਦਾ ।
ਬਾਣੀ ਹੈ ਫਰਮਾਉਂਦੀ, ਦੁਨੀਆ ਨਾਮ ਬਿਨਾ ਦੁੱਖ ਪਾਉਦੀ ।
ਸੱਚੀ ਗੱਲ ਹੈ ਸਣਾਉਦੀ , ਬਾਣੀ ਬਿਨਾਂ ਸਾਂਤੀ ਨਾ ਆਉਦੀ ।
ਜੇ ਦੁੱਖ ਭੁੱਖ ਬਹੁਤ ਸਤਾਵੈ , ਸਿੱਖ ਗਲ ਵਿਚ ਪੱਲਾ ਪਾਵੈ ।
ਸਾਹਮਣੇ ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਦੇ ਜਾਵੈ , ਝੋਲੀ ਸੁੱਖਾਂ ਦੀ ਭਰ ਲਿਆਵੈ ।
ਕਦੇ ਹੋਵੋ ਨਾ ਨਿਰਾਸ਼ , ਜੇ ਆਪਣੇ ਵੀ ਛੱਡ ਜਾਣ ਸਾਥ ।
ਹੱਥ ਜੋੜ ਕਰੋ ਅਰਦਾਸ , ਰੱਖੋ ਵਾਹਿਗੂਰ ਤੇ ਹੀ ਆਸ ।
ਵਾਹਿਗੂਰ ਜਦੋ ਸੁਣੀ ਅਰਦਾਸ, ਕੰਮ ਸਾਰੇ ਹੋਣਗੇ ਰਾਸ ।
ਜੋ ਛੱਡ ਕੇ ਗਏ ਸੀ ਤਹਾਨੂੰ , ਹੱਥ ਜੋੜ ਆਉਣਗੇ ਪਾਸ ।
ਕਦੇ ਦਿਲ ਨਾ ਢਾਹੋ , ਦੂਰ ਵਾਹਿਗੂਰ ਤੋ ਨਾ ਜਾਉ ।
ਸਦਾ ਗੁਰੂਘਰ ਆਉ , ਸਵਾਸ ਸਵਾਸ ਵਾਹਿਗੂਰ ਗਾਉ ।
ਸੱਚੀ ਸੁੱਚੀ ਕਿਰਤ ਕਮਾਉ , ਲੋੜਵੰੜ ਲਈ ਅਗੇ ਆਉ ।
ਦੁੱਖ ਗਰੀਬ ਦਾ ਵੰਡਾਉ , ਦਸਵੰਦ ਉਸ ਉਤੇ ਹੀ ਲਾਉ ।
ਵਾਹਿਗੂਰ ਉਤੇ ਰੱਖੋ ਆਸ , ਕਦੇ ਨਾ ਹੋਵੋਗੇ ਨਿਰਾਸ਼ ।
ਮੇਰਾ ਦੁੱਖ ਸੁੱਖ ਤੁਧ ਹੀ ਪਾਸ , ਕਰਿਉ ਰੋਜ ਹੀ ਅਰਦਾਸ।
ਜੋਰਾਵਰ ਹੈ ਸੱਚ ਸਣਾਉਦਾ , ਜਦੋ ਆਖਰੀ ਸਮਾਂ ਹੈ ਆਉਦਾ ।
ਵਾਹਿਗੂਰ ਬਿਨਾ ਕੋਈ ਸਾਥ ਨਾ ਨਿਭਾਉਂਦਾ ।
ਜੋਰਾਵਰ ਸਿੰਘ ਤਰਸਿੱਕਾ ।

ਟੁੱਟੇ ਲਈ ਆਖਰੀ ਹੈ ਆਸ , ਸੱਚੇ ਗੁਰੂ ਅੱਗੇ ਅਰਦਾਸ।
ਜੋ ਹੋਇਆ ਜਗ ਤੋ ਨਿਰਾਸ਼ , ਜੇ ਰੱਖੇ ਬਾਣੀ ਉੱਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ।
ਬਾਬਾ ਨਾਨਕ ਗਲ ਲਾਉਦਾ, ਦੁੱਖ ਉਸ ਦਾ ਮਿਟਾਉਦਾ ।
ਸੁੱਖ ਘਰ ਵਿੱਚ ਆਉਦਾ , ਦੁੱਖ ਰੋਗ ਉਸ ਦਾ ਗਵਾਉਦਾ ।
ਬਾਣੀ ਹੈ ਫਰਮਾਉਂਦੀ, ਦੁਨੀਆ ਨਾਮ ਬਿਨਾ ਦੁੱਖ ਪਾਉਦੀ ।
ਸੱਚੀ ਗੱਲ ਹੈ ਸਣਾਉਦੀ , ਬਾਣੀ ਬਿਨਾਂ ਸਾਂਤੀ ਨਾ ਆਉਦੀ ।
ਜੇ ਦੁੱਖ ਭੁੱਖ ਬਹੁਤ ਸਤਾਵੈ , ਸਿੱਖ ਗਲ ਵਿਚ ਪੱਲਾ ਪਾਵੈ ।
ਸਾਹਮਣੇ ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਦੇ ਜਾਵੈ , ਝੋਲੀ ਸੁੱਖਾਂ ਦੀ ਭਰ ਲਿਆਵੈ ।
ਕਦੇ ਹੋਵੋ ਨਾ ਨਿਰਾਸ਼ , ਜੇ ਆਪਣੇ ਵੀ ਛੱਡ ਜਾਣ ਸਾਥ ।
ਹੱਥ ਜੋੜ ਕਰੋ ਅਰਦਾਸ , ਰੱਖੋ ਵਾਹਿਗੂਰ ਤੇ ਹੀ ਆਸ ।
ਵਾਹਿਗੂਰ ਜਦੋ ਸੁਣੀ ਅਰਦਾਸ, ਕੰਮ ਸਾਰੇ ਹੋਣਗੇ ਰਾਸ ।
ਜੋ ਛੱਡ ਕੇ ਗਏ ਸੀ ਤਹਾਨੂੰ , ਹੱਥ ਜੋੜ ਆਉਣਗੇ ਪਾਸ ।
ਕਦੇ ਦਿਲ ਨਾ ਢਾਹੋ , ਦੂਰ ਵਾਹਿਗੂਰ ਤੋ ਨਾ ਜਾਉ ।
ਸਦਾ ਗੁਰੂਘਰ ਆਉ , ਸਵਾਸ ਸਵਾਸ ਵਾਹਿਗੂਰ ਗਾਉ ।
ਸੱਚੀ ਸੁੱਚੀ ਕਿਰਤ ਕਮਾਉ , ਲੋੜਵੰੜ ਲਈ ਅਗੇ ਆਉ ।
ਦੁੱਖ ਗਰੀਬ ਦਾ ਵੰਡਾਉ , ਦਸਵੰਦ ਉਸ ਉਤੇ ਹੀ ਲਾਉ ।
ਵਾਹਿਗੂਰ ਉਤੇ ਰੱਖੋ ਆਸ , ਕਦੇ ਨਾ ਹੋਵੋਗੇ ਨਿਰਾਸ਼ ।
ਮੇਰਾ ਦੁੱਖ ਸੁੱਖ ਤੁਧ ਹੀ ਪਾਸ , ਕਰਿਉ ਰੋਜ ਹੀ ਅਰਦਾਸ।
ਜੋਰਾਵਰ ਹੈ ਸੱਚ ਸਣਾਉਦਾ , ਜਦੋ ਆਖਰੀ ਸਮਾਂ ਹੈ ਆਉਦਾ ।
ਵਾਹਿਗੂਰ ਬਿਨਾ ਕੋਈ ਸਾਥ ਨਾ ਨਿਭਾਉਂਦਾ ।
ਜੋਰਾਵਰ ਸਿੰਘ ਤਰਸਿੱਕਾ ।

ਇਕ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਸਮੁੰਦਰ ਮੰਥਨ ਵਿੱਚੋ ਆਇਆ ਹੈ , ਇਕ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਜੀ ਨੇ ਆਪ ਬਣਾਇਆ ਹੈ।
ਜੋ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਸਮੁੰਦਰ ਵਿੱਚੋ ਆਇਆ ਹੈ ਦੇਵਤਿਆਂ ਉਹ ਧੋਖੇ ਨਾਲ ਨੀਵਿਆਂ ਤੋ ਲੁਕਾਇਆ ਹੈ ।
ਜੋ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਜੀ ਨੇ ਬਣਾਇਆ ਹੈ , ਹੋਕਾ ਦੇ ਕੇ ਉਚੇ ਨੀਵੇਂ ਸੱਭ ਨੂੰ ਛਕਾਇਆ ਹੈ।
ਸਮੁੰਦਰ ਵਾਲਾ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਪੀ ਬੰਦਾ ਮੌਤ ਤੋ ਬਚ ਜਾਦਾ ਹੈ , ਗੁਰੂ ਵਾਲਾ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਪੀ ਸਿੰਘ ਮੌਤ ਦੇ ਅੱਗੇ ਖੜ ਜਾਦਾ ਹੈ ।
ਸਮੁੰਦਰ ਵਾਲਾ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਲੈ ਔਰਤ ਛੱਲ ਜਾਦੀ ਹੈ , ਗੁਰੂ ਵਾਲਾ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਲੈ ਮਤ ਉੱਚੀ ਸੁੱਚੀ ਬਣ ਜਾਦੀ ਹੈ ।
ਸਮੁੰਦਰ ਵਾਲਾ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਖਾਰੇ ਪਾਣੀ ਤੋ ਪਾਇਆ ਹੈ , ਗੁਰੂ ਵਾਲਾ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਬਾਣੀ , ਪਾਣੀ ,ਖੰਡੇ ਤੋ ਆਇਆ ਹੈ ।
ਸਮੁੰਦਰ ਵਾਲਾ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਲੈਕੇ ਦੇਵਤੇ ਫਿਰਦੇ ਭਜਦੇ ਸੀ , ਗੁਰੂ ਵਾਲਾ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਪੀ ਸਿੰਘ ਮੈਦਾਨ ਵਿੱਚ ਗਜਦੇ ਸੀ।
ਸਮੁੰਦਰ ਵਾਲਾ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਲੈਕੇ ਦੇਵਤੇ ਵਿੱਚ ਹੰਕਾਰ ਦੇ ਆਏ ਸੀ , ਗੁਰੂ ਵਾਲੇ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਨੇ ਸਿੰਘਾਂ ਦੇ ਵਿਕਾਰ ਸਭ ਲਾਹੇ ਸੀ ।
ਸਮੁੰਦਰ ਵਾਲੇ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਨੇ ਸਿਰਫ ਸਵਰਗਾ ਤਕ ਪਹੁੰਚਾਇਆ ਹੈ , ਗੁਰੂ ਵਾਲੇ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਨੇ ਰੱਬ ਨਾਲ ਮਿਲਾਇਆ ਹੈ ।
ਸਮੁੰਦਰ ਵਾਲੇ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਨੇ ਕੀ ਕਰ ਵਖਾਇਆ ਹੈ , ਗੁਰੂ ਵਾਲੇ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਨੇ ਗਿਦੜਾ ਤੋ ਸ਼ੇਰ ਬਣਾਇਆ ਹੈ ।
ਸਮੁੰਦਰ ਵਾਲਾ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਅੱਜ ਵੀ ਮਿਥਿਹਾਸ ਲਗਦਾ ਹੈ , ਗੁਰੂ ਵਾਲਾ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਬਹੁਤ ਖਾਸ ਲਗਦਾ ਹੈ ।
ਸਮੁੰਦਰ ਵਾਲਾ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਦੇਵਤੇ ਨਾਲ ਹੀ ਲੈਗੇ ਸੀ , ਜੋਰਾਵਰ ਸਿੰਘ , ਗੁਰੂ ਜੀ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਆਪਣੇ ਖਾਲਸੇ ਨੂੰ ਦੇਗੇ ਸੀ ।
ਜੋਰਾਵਰ ਸਿੰਘ ਤਰਸਿੱਕਾ ।

ਮਾਤਾ ਨਾਨਕੀ ਦੀ ਕੁੱਖ ਨੂੰ ਸੀ ਰੱਬ ਨੇ ਭਾਗ ਲਾਏ , ਛੇਵੇ ਗੁਰੂ ਦੇ ਘਰ ਨੌਵੇ ਗੁਰੂ ਆਏ ।
ਉਠ ਛੇਵੇ ਗੁਰੂ ਜੀ ਹਰਿਮੰਦਰ ਤੋ ਸੀਸ਼ ਮਹਿਲ ਆਏ , ਦੇਖ ਬਾਲ ਨੂੰ ਗੁਰੂ ਜੀ ਸਮੇਤ ਸੱਭ ਸੀਸ ਨਿਵਾਏ ।
ਗੁਰੂ ਹਰਗੋਬਿੰਦ ਸਾਹਿਬ ਖੁਸ਼ੀ ਦੇ ਘਰ ਆਏ , ਇਹ ਹੋਵੇਗਾ ਤੇਗ ਦਾ ਧਨੀ ਦੁਖ ਸਭ ਦੇ ਗਵਾਏ ।
ਨਾਮ ਰੱਖਿਆ ਤਿਆਗ ਮੱਲ ਸਦਾ ਗੁਰਬਾਣੀ ਗਾਏ , ਆਪ ਮੰਨਦਾ ਭਾਣਾ ਰੱਬ ਦਾ ਸੱਭ ਨੂੰ ਮਨਾਏ ।
ਕਰਤਾਰਪੁਰ ਦੀ ਜੰਗ ਵਿੱਚ ਐਸੀ ਤੇਗ ਚਲਾਏ , ਮਿਲਿਆ ਖਿਤਾਬ ਪਿਤਾ ਵਲੋ ਤੇਗ ਬਹਾਦਰ ਕਹਾਏ ।
ਸਦਾ ਸ਼ਾਂਤ ਚਿੱਤ ਰਹਿੰਦੇ ਨਾ ਦਿਲ ਕਿਸੇ ਦਾ ਦਖਾਏ , ਸਦਾ ਗੁਰੂ ਗੁਰੂ ਕਰਦੇ ਨਾਮ ਰੱਬ ਦਾ ਧਿਆਏ ।
ਆਗਿਆ ਪਾ ਪਿਤਾ ਦੀ ਵਿੱਚ ਬਕਾਲੇ ਆਏ , ਕੀਤੀ ਬੰਦਗੀ ਰੱਬ ਦੀ ਗੁਜਰੀ ਜੀ ਸੇਵ ਕਮਾਏ ।
ਗੁਰੂ ਹਰਿਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਜੀ ਸੀਸ਼ ਦਿੱਲੀ ਵਿੱਚ ਨਿਵਾਏ , ਬਾਬਾ ਬੈਠਾ ਬਕਾਲੇ ਗੱਦੀ ਦਾ ਵਾਰਸ ਕਹਾਏ ।
ਸੌਢੀ ਸੁਣ ਗਲ ਅੱਠਵੇ ਗੁਰੂ ਦੀ ਵਿੱਚ ਲਾਲਚ ਆਏ , ਵਿੱਚ ਬਕਾਲੇ ਬੈਠ ਗਏ ਬਾਈ ਮੰਜੀਆਂ ਡਾਏ ।
ਮੱਖਣ ਲੁਬਾਣੇ ਪਰਗਟ ਕੀਤਾ ਗੁਰਾ ਨੂੰ ਵਿੱਚ ਬਕਾਲੇ ਆਏ , ਗੁਰੂ ਲਾਦੋ ਰੇ ਦੇ ਸੀ ਹੋਕੇ ਸ਼ਾਹ ਨੇ ਲਾਏ ।
ਫੇਰ ਕੀਤਾ ਪਰਚਾਰ ਸੀ ਸਿੱਖੀ ਦਾ ਵਿੱਚ ਸੰਗਤਾ ਦੇ ਆਏ , ਗੁਰੂ ਤੇਗ ਬਹਾਦਰ ਨੇ ਲੋਕ ਸਿਧੇ ਰਾਹ ਪਾਏ ।
ਵਿੱਚ ਪਟਨੇ ਦੇ ਗੁਰੂ ਜੀ ਨਾਲ ਪਰਿਵਾਰ ਦੇ ਆਏ , ਜਿਥੇ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਜੀ ਬਾਲ ਰੂਪ ਵਿਚ ਆਏ ।
ਇਕ ਦਿਨ ਗੁਰੂ ਜੀ ਚੱਕ ਨਾਨਕੀ ਆਏ , ਭੇਜੇ ਸਿੱਖ ਪਟਨੇ ਨੂੰ ਪਰਿਵਾਰ ਲੈ ਕੇ ਆਏ ।
ਜਦ ਪਿਤਾ , ਪੁੱਤਰ ਸੀ ਸਾਹਮਣੇ ਆਏ , ਖਿੜ ਗਈ ਕੁਲ ਕਾਇਨਾਤ ਸੀ ਵਿੱਚ ਖੁਸ਼ੀ ਦੇ ਆਏ ।
ਇਕ ਦਿਨ ਪੰਡਤ ਕਸਮੀਰੀ ਹੱਥ ਜੋੜ ਕੇ ਆਏ , ਧਰਮ ਬਚਾ ਦਵੋ ਗੁਰੂ ਜੀ ਆਸ ਮੁਕਦੀ ਜਾਏ ।
ਹਿੰਦੂ ਧਰਮ ਬਚਾਉਣ ਲਈ ਗੁਰੂ ਜੀ ਦਿੱਲੀ ਆਏ , ਆਪਣਾ ਸੀਸ਼ ਦੇ ਕੇ ਲੱਖਾ ਸਿਰ ਬਚਾਏ ।
ਜੋਰਾਵਰ ਸਿੰਘ ਹੱਥ ਜੋੜ ਇਕ ਅਰਦਾਸ ਕਰਾਏ , ਹਰ ਸੰਗਤ ਨਾਲ ਮੇਰੇ ਇਹ ਸਲੋਕ ਗਾਏ ।
ਗੁਰ ਤੇਗ ਬਹਾਦਰ ਸਿਮਰਿਐ ਘਰਿ ਨਉ ਨਿਧਿ ਆਵੈ ਧਾਇ। ਸਭਿ ਥਾਈ ਹੋਇ ਸਹਾਇ।
ਜੋਰਾਵਰ ਸਿੰਘ ਤਰਸਿੱਕਾ ।

ਮੇਰੇ ਦਸਮੇਸ਼ ਪਿਤਾ ਪਿਆਰੇ ਜੀ , ਤੁਸਾ ਪੁੱਤ ਧਰਮ ਤੋ ਵਾਰੇ ਜੀ ।
ਤੁਹਾਡਾ ਹੋਇਆ ਕੋਈ ਸਾਨੀ ਨਹੀ , ਪਰਿਵਾਰ ਦਾ ਕੋਈ ਦਾਨੀ ।
ਤੁਸਾ ਖਾਲਸਾ ਪੰਥ ਸਜਾਇਆ ਸੀ , ਗਿਦਰਾ ਤੋ ਸ਼ੇਰ ਬਣਾਇਆ ਸੀ ।
ਲੋਕ ਵਿੱਚ ਗੁਲਾਮੀ ਮਰਦੇ ਸੀ , ਸਿਰ ਚੁੱਕ ਤੁਰਨਾ ਸਿਖਾਇਆ ਸੀ ।
ਤੁਸਾ ਪੁੱਤ ਖਾਲਸਾ ਬਣਾਇਆ ਸੀ ,ਘੁਟ ਕਾਲਜੇ ਨਾਲ ਲਾਇਆ ਸੀ ।
ਤੁਸਾ ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਨੂੰ ਕਹਿ ਦਿੱਤਾ, ਆਪਣਾ ਰੂਪ ਖਾਲਸੇ ਨੂੰ ਦੇ ਦਿੱਤਾ ।
ਤੁਸੀ ਕੋਲ ਸਿੰਘਾਂ ਦੇ ਰਹਿਦੇ ਹੋ , ਸਾਰੇ ਦੁਖ ਸਿੱਖਾ ਦੇ ਕੱਟ ਦੇਦੇ ਹੋ ।
ਜੋਰਾਵਰ ਸਿੰਘ ਕਰਦਾ ਮਾਣ ਹੈ , ਮੇਰਾ ਦਸਮੇਸ਼ ਸਿੰਘਾਂ ਦੀ ਜਾਨ ਹੈ ।
ਜੋਰਾਵਰ ਸਿੰਘ ਤਰਸਿੱਕਾ ।

ਕਲਗੀਆਂ ਵਾਲਿਆ ਕੀ ਸਿਫਤ ਕਰਾ ਤੇਰੇ ਯੋਧਿਆਂ ਦੀ, ਸਾਰੇ ਇਕ ਤੋ ਇਕ ਦਲੇਰ ਹੋਏ ।
ਜਿਹਨਾ ਜਾਲਮਾਂ ਤੋ ਸੀ ਡਰਦੀ ਕੁਲ ਦੁਨੀਆਂ , ਤੇਰੇ ਖਾਲਸੇ ਅੱਗੇ ਸੱਭ ਢੇਰ ਹੋਏ।
ਐਸਾ ਸਾਜਿਆਂ ਪੰਥ ਦਸਮੇਸ਼ ਜੀ ਨੇ , ਜਿਸਦਾ ਦਬਦਬਾ ਵੀ ਸਮੁੰਦਰ ਦੀ ਲਹਿਰ ਹੋਵੇ ।
ਚਾਰੇ ਪੁੱਤ ਤੂੰ ਧਰਮ ਤੋ ਵਾਰ ਦਿੱਤੇ , ਐਸਾ ਜਿਗਰਾ ਨਾ ਕਿਸੇ ਦਾ ਹੋਇਆ ਨਾ ਫੇਰ ਹੋਵੇ ।
ਸੱਚੇ ਸਿੰਘ ਜੋ ਸੀਸ਼ ਤਲੀ ਤੇ ਰੱਖ ਲੜੇ , ਦਸ਼ਮੇਸ਼ ਪਿਤਾ ਦੀ ਜਦ ਸਿਰ ਤੇ ਮਿਹਰ ਹੋਵੇ ।
ਮਨੀ ਸਿੰਘ ਵੀ ਬੰਦ ਬੰਦ ਕਟਵਾ ਤੁਰਿਆ , ਐਸਾ ਇਤਿਹਾਸ ਵੀ ਦੁਨੀਆ ਚ ਨਾ ਫੇਰ ਹੋਵੇ ।
ਤਾਰੂ ਸਿੰਘ ਜੀ ਖੋਪਰ ਲਹਾ ਕੇ , ਚੜ ਚਰਖੜੀਆ ਸਿੰਘ ਮੰਗਦਾ ਨਾਮ ਦੀ ਖੈਰ ਹੋਵੇ ।
ਬਹੁਤ ਲੰਮੀ ਹੈ ਲਿਸਟ ਸ਼ਹੀਦਾ ਵਾਲੀ , ਜਿਨਾ ਝੱਲਿਆ ਦੁਨੀਆ ਦੇ ਲਈ ਕਹਿਰ ਹੋਵੇ ।
ਜਦ ਧੀਆ ਛੁਡਵਾਈਆਂ ਅਬਦਾਲੀ ਕੋਲੋ , ਦੁਸ਼ਮਨ ਨੂੰ ਸਿੰਘ ਦਿਸੇ ਜਿਵੇ ਜਹਿਰ ਹੋਵੇ ।
ਜੋਰਾਵਰ ਸਿੰਘ ਕਰੇ ਅਰਦਾਸ ਕੌਮ ਦੇ ਏਕੇ ਲਈ , ਵਾਹਿਗੂਰ ਸਦਾ ਖਾਲਸੇ ਤੇ ਮਿਹਰ ਹੋਵੇ ।
ਸਦਾ ਹੱਸਦੀ ਰਹੇ ਕਾਇਨਾਤ ਸਾਰੀ , ਖਾਲਸਾ ਕੁਲ ਦੁਨੀਆਂ ਦੀ ਮੰਗਦਾ ਖੈਰ ਹੋਵੇ ।
ਜੋਰਾਵਰ ਸਿੰਘ ਤਰਸਿੱਕਾ ।

ਮੇਰੇ ਬਾਲਾ ਪ੍ਰੀਤਮ ਪਿਆਰੇ ਜੀ , ਤੇਰੇ ਦਰਸ਼ਨਾਂ ਤੋ ਬਲਿਹਾਰੇ ਜੀ ।
ਤੁਸੀ ਦੁਖੀਆਂ ਦੇ ਦੁੱਖ ਕੱਟ ਦਿੱਤੇ , ਜਿਨਾ ਕੀਤੇ ਤੁਹਾਡੇ ਦੀਦਾਰੇ ਜੀ ।
ਰਾਣੀ ਮੈਣੀ ਦਾ ਭਰਮ ਕੱਢ ਦਿੱਤਾ , ਕੀਤੇ ਬੰਗਲੇ ਵਿੱਚ ਉਤਾਰੇ ਜੀ।
ਕੀਤੇ ਦਿੱਲੀ ਦੇ ਵਿੱਚ ਠੀਕ ਰੋਗੀ , ਜਿਨਾ ਦੇ ਨਾ ਕੋਈ ਸਹਾਰੇ ਜੀ ।
ਮੇਰੇ ਬਾਲਾ ਪ੍ਰੀਤਮ ਪਿਆਰੇ ਜੀ , ਤੇਰੇ ਦਰਸ਼ਨਾ ਤੋ ਬਲਿਹਾਰੇ ਜੀ।
ਤੇਰੇ ਦਰ ਤੇ ਪੰਡਤ ਹੰਕਾਰ ਕੀਤਾ , ਤੁਸਾ ਕੀਤੇ ਉਸ ਦੇ ਨਿਸਤਾਰੇ ਜੀ ।
ਜੋ ਗੂੰਗਾ ਛੰਜੂ ਨਾ ਬੋਲ ਸਕੇ , ਕਰਵਾਏ ਗੀਤਾ ਦੇ ਅਰਥ ਸਾਰੇ ਜੀ ।
ਔਰੰਗਾ ਤਹਾਨੂੰ ਮਿਲਣ ਆਇਆ , ਨਾ ਪਾਪੀ ਨੂੰ ਦਿੱਤੇ ਦੀਦਾਰੇ ਜੀ।
ਦੁੱਖੀ ਸੰਗਤਾ ਨੂੰ ਗਲ ਲਾਇਆ , ਤੁਸੀ ਹੋ ਰੱਬ ਦੇ ਰੂਪ ਨਿਆਰੇ ਜੀ ।
ਮੇਰੇ ਬਾਲਾ ਪ੍ਰੀਤਮ ਪਿਆਰੇ ਜੀ , ਤੇਰੇ ਦਰਸ਼ਨਾ ਤੋ ਬਲਿਹਾਰੇ ਜੀ ।
ਤੁਸੀ ਅੱਠਵੀਂ ਜੋਤ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਦੀ,ਗੁਰੂ ਹਰਿ ਰਾਇ ਦੇ ਦੁਲਾਰੇ ਜੀ ।
ਗੁਰੂ ਹਰਿਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਜੀ ਨਾਮ ਸੋਹਣਾ , ਮੈ ਰੂਪ ਤੋ ਜਾਵਾ ਬਲਿਹਾਰੇ ਜੀ ।
ਉਸ ਦੇ ਦੁਖ ਸਭ ਕੱਟ ਦਿੱਤੇ , ਜੋ ਆਇਆ ਤੁਹਾਡੇ ਦਰਬਾਰੇ ਜੀ ।
ਮਿਹਰ ਕਰੋ ਸੰਗਤ ਤੇ ਗੁਰੂ ਜੀ , ਨਾ ਆਉਣ ਦੁਖ ਕਦੇ ਦੁਬਾਰੇ ਜੀ ।
ਮੇਰੇ ਬਾਲਾ ਪ੍ਰੀਤਮ ਪਿਆਰੇ ਜੀ , ਤੇਰੇ ਦਰਸ਼ਨਾਂ ਤੋ ਬਲਿਹਾਰੇ ਜੀ ।
ਗੁਰੂ ਜੀ ਦੇ ਉਪਦੇਸ਼ ਗੁਰਬਾਣੀ ਦਾ , ਕੁਲ ਲੋਕ ਤੁਸਾ ਨੇ ਤਾਰੇ ਜੀ ।
ਹਰ ਸਿੱਖ ਸਰਧਾ ਨਾਲ ਭਰ ਜਾਂਦਾ , ਜਦ ਸੁਣਦਾ ਬੋਲ ਪਿਆਰੇ ਜੀ ।
ਉਹ ਧਰਤੀ ਪੂਜਣਯੋਗ ਹੋ ਗਈ , ਜਿਥੇ ਕੀਤੇ ਤੁਸਾ ਉਤਾਰੇ ਜੀ ।
ਜੋਰਾਵਰ ਵਰਗੇ ਵੀ ਤਾਰ ਦਿਉ , ਕਰਾ ਅਰਦਾਸ ਤੇਰੇ ਦੁਵਾਰੇ ਜੀ ।
ਮੇਰੇ ਬਾਲਾ ਪ੍ਰੀਤਮ ਪਿਆਰੇ ਜੀ , ਤੇਰੇ ਦਰਸ਼ਨਾ ਤੋ ਬਲਿਹਾਰੇ ਜੀ ।
ਜੋਰਾਵਰ ਸਿੰਘ ਤਰਸਿੱਕਾ ।

ਵੈਸਾਖੀ ਦਾ ਦਿਨ ਜਿਉ ਜਿਉ ਨੇੜੇ ਆਉਦਾ ਏ ,
ਸਾਨੂੰ ਮਹਾਨ ਇਤਿਹਾਸ ਚੇਤੇ ਕਰਾਉਦਾ ਏ ।
ਸੰਗਤ ਵਿੱਚੋ ਗੁਰੂ ਜੀ ਸੀਸ ਲਈ ਬੁਲਾਇਆ ਸੀ ,
ਹੱਥ ਜੋੜ ਕੇ ਭਾਈ ਦਇਆ ਰਾਮ ਜੀ ਆਇਆ ਸੀ ।
ਵਾਰੀ ਵਾਰੀ ਪੰਜ ਸੀਸ ਗੁਰੂ ਦੀ ਭੇਟਾ ਆਏ ਸੀ ,
ਬਾਟੇ ਵਿੱਚੋ ਛਕਾਂ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਜਾਤਾ ਦੇ ਭੇਦ ਮਿਟਾਏ ਸੀ ।
ਨਾ ਉੱਚਾ ਨਾ ਨੀਵਾ ਕੋਈ ਐਸਾ ਧਰਮ ਚਲਾਇਆ ਸੀ ,
ਸਭੈ ਸਾਝੀਵਾਲ ਸਦਾਇਨਿ ਐਸਾ ਜਾਪ ਜਪਾਇਆ ਸੀ ।
ਗਿਦੜਾ ਤੋ ਸੇਰ ਬਣਾ ਕੇ ਸਿੰਘ ਦਾ ਖਿਤਾਬ ਦਵਾਇਆ ਸੀ ,
ਦੋ ਘੁਟ ਪੀ ਬਾਟੇ ਵਿੱਚੋ ਚਿੜੀਆਂ ਤੋ ਬਾਜ ਤੜਾਇਆ ਸੀ ।
ਪਰਿਵਾਰ ਵਾਰ ਕੇ ਗੁਰੂ ਜੀ ਖਾਲਸਾ ਪੁੱਤ ਬਣਾਇਆ ਸੀ ,
ਨਾ ਕੀਤਾ ਨਾ ਕਰ ਸਕੇ ਐਸਾ ਪਿਆਰ ਦਿਖਾਇਆ ਸੀ ।
ਮਾਤਾ ਸਾਹਿਬ ਕੌਰ ਗੁਰੂ ਜੀ ਅੱਗੇ ਸੀਸ ਨਿਵਾਇਆ ਸੀ ,
ਵਿੱਚ ਖੁਸ਼ੀ ਦੇ ਗੁਰੂ ਜੀ ਖਾਲਸਾ ਝੋਲੀ ਦੇ ਵਿੱਚ ਪਾਇਆ ਸੀ ।
ਮਾਂ ਪਿਉ ਤੋ ਲੈਕੇ ਖੁਸ਼ੀਆ ਖਾਲਸਾ ਜੰਗ ਵਿੱਚ ਜਦ ਆਇਆ ਸੀ ,
ਕੋਈ ਸਾਹਮਣੇ ਖਲੋ ਨਾ ਸਕਿਆ ਖੰਡਾ ਐਸਾ ਖੜਕਾਇਆ ਸੀ ।
ਧਰਮ ਦੀ ਖਾਤਰ ਸ਼ਹੀਦੀਆਂ ਪਾ ਗਏ ਬੰਦ ਬੰਦ ਕਟਵਾਇਆ ਸੀ ,
ਤੇਗਾ , ਦੇਗਾ , ਚਰਖੜੀਆ ਸਾਨੂੰ ਕਈ ਵਾਰ ਅਜਮਾਇਆ ਸੀ ।
ਭਾਈ ਤਾਰੂ ਸਿੰਘ ਵਰਗੇ ਸਿੰਘਾ ਆਪਣਾ ਖੋਪੜ ਲਹਾਇਆ ਸੀ ,
ਬਾਬਾ ਦੀਪ ਸਿੰਘ ਵਰਗੇ ਸਿੰਘਾਂ ਸੀਸ ਤਲੀ ਤੇ ਟਿਕਾਇਆ ਸੀ ।
ਸਾਹਮਣੇ ਦੁਸ਼ਮਣ ਨਾ ਆ ਸਕੇ ਡਰ ਐਸਾ ਹਰੀ ਸਿੰਘ ਪਾਇਆ ਸੀ ,
ਜਥੇਦਾਰੀ ਖਾਲਸੇ ਦੀ ਹੈ ਕਿਝ ਕਰਨੀ ਫੂਲਾ ਸਿੰਘ ਸਖਾਇਆ ਸੀ ।
ਕੋਈ ਚਲਾ ਨਾ ਸਕਿਆ ਰਣਜੀਤ ਸਿੰਘ ਰਾਜ ਐਸਾ ਚਲਾਇਆ ਸੀ ,
ਸਾਰੇ ਧਰਮਾ ਦਾ ਸਤਿਕਾਰ ਸੀ ਕੀਤਾ ਐਸਾ ਰਾਜਾ ਆਇਆ ਸੀ ।
ਇਕ ਵਾਰ ਆਈ ਵੈਸਾਖੀ ਜਿਸਨੇ ਦਿਲਾ ਤੇ ਜਖਮ ਲਗਾਇਆ ਸੀ ,
ਜਲਿਆ ਵਾਲੇ ਬਾਗ ਦੇ ਅੰਦਰ ਡਾਇਰ ਕਾਲ ਬਣ ਕੇ ਆਇਆ ਸੀ ।
ਹਜਾਰਾ ਮਾਰ ਬੇਦੋਸੇ ਉਸ ਨੇ ਸਬਰ ਸਿੰਘਾ ਦਾ ਅਜਮਾਇਆ ਸੀ ,
ਲੰਡਨ ਜਾ ਡਾਇਰ ਮਾਰਿਆ ਉਦਮ ਸਿੰਘ ਫਰਜ ਨਿਭਾਇਆ ਸੀ ।
ਜੋਰਾਵਰ ਸਿੰਘ ਸਿਰ ਝੁਕਦਾ ਜਿਨਾ ਕੌਮ ਲਈ ਜੀਵਨ ਲਾਇਆ ਸੀ ,
ਸੇਵਾ ਤੇ ਸਿਮਰਨ ਕਰਕੇ ਰਾਹ ਕੁਰਬਾਨੀ ਦਾ ਦਿਖਾਇਆ ਸੀ ।
ਜੋਰਾਵਰ ਸਿੰਘ ਤਰਸਿੱਕਾ ।

ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਜੀ ਦੇ ਅੰਤਮ ਸਮੇ ਦੇ ਵਰਤਾਰੇ ,
ਜਦ ਸਿੰਘਾ ਨੂੰ ਦੇਣ ਲਗੇ ਗੁਰੂ ਜੀ ਦਰਸ਼ਨ ਦੀਦਾਰੇ ।
ਹੱਥ ਜੋੜ ਕੇ ਖੜ ਗਏ ਦਇਆ ਸਿੰਘ ਪਿਆਰੇ ,
ਗੁਰੂ ਜੀ ਸਿੰਘ ਛੱਡ ਕੇ ਚਲੇ ਜੇ ਕਿਸ ਦੇ ਸਹਾਰੇ।
ਗੁਰੂ ਜੀ ਤੁਸੀ ਹੋ ਸਾਨੂੰ ਜਾਨ ਤੋ ਵੱਧ ਪਿਆਰੇ ,
ਅਸੀ ਜਿਉਦੇ ਹਾ ਤੁਹਾਡੇ ਹਰ ਰੋਜ ਕਰ ਕੇ ਦੀਦਾਰੇ ।
ਗੁਰੂ ਜੀ ਬੋਲਦੇ ਸੁਣੋ ਦਇਆ ਸਿੰਘ ਜੀ ਪਿਆਰੇ ,
ਸਾਰੇ ਸਿੰਘ ਹਨ ਮੈਨੂੰ ਆਪਣੀ ਜਾਨ ਤੋ ਵੱਧ ਪਿਆਰੇ ,
ਇਹਨਾ ਸਿੰਘਾ ਉਤੋ ਵਾਰਤੇ ਪੁੱਤ ਮੈ ਆਪਣੇ ਚਾਰੇ ।
ਮੇਰੇ ਜਾਣ ਦੇ ਮਗਰੋ ਕਰਿਉ ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਦੇ ਦੀਦਾਰੇ ,
ਉਹ ਹੋਣ ਗੇ ਗੁਰੂ ਜਗਤ ਦੇ ਸੱਭ ਨੂੰ ਤਾਰਨਹਾਰੇ ।
ਜੋ ਬਾਣੀ ਪੜਨਗੇ ਸਰਧਾ ਨਾਲ ਉਹ ਮੇਰੇ ਪੁੱਤ ਪਿਆਰੇ ,
ਗੁਰੂ ਗਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਵਿੱਚੋ ਹੋਣ ਗੇ ਸਾਡੇ ਦੀਦਾਰੇ ।
ਜੋ ਸਿੱਖ ਛੱਡ ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਨੂੰ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਦੇ ਜਾਊ ਦਰਬਾਰੇ ,
ਵਿੱਚ ਨਰਕਾ ਦੇ ਸੜਨ ਗੇ ਉਹ ਪਾਪੀ ਹਤਿਆਰੇ ।
ਸਿੰਘ ਜੀ ਬਾਣੀ ਬਾਣਾ ਰੱਖਣਾ ਨਾਲ ਸ਼ਸਤਰ ਸਾਰੇ ,
ਖਾਲਸਾ ਰਹੂ ਚੜਦੀ ਕਲਾ ਵਿੱਚ ਭੋਗੂ ਰਾਜ ਦਰਬਾਰੇ ।
ਓਟ ਰਖਿਓ ਇਕ ਅਕਾਲ ਤੇ ਸਿੰਘ ਕਦੇ ਨਾ ਹਾਰੇ ,
ਇਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਮਿਲਿਉ ਲਾਅ ਕੇ ਜੈਕਾਰੇ ।
ਲੇਖਕ ਜੋਰਾਵਰ ਸਿੰਘ ਤਰਸਿੱਕਾ ।