ਜੋ ਇਨਸਾਨ ਸਾਨੂੰ ਗੁੱਸੇ ਵਿੱਚ ਛੱਡ ਜਾਂਦਾ
ਉਹ ਵਾਪਿਸ ਵੀ ਆ ਸਕਦਾ
ਪਰ ਮੁਸਕਰਾਕੇ ਛੱਡਣ ਵਾਲੇ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਮੁੜਦੇ॥

ਹਰ ਵਾਰ ਧੋਖਾ ਕਰਦੀ ਤਕਦੀਰ ਮੇਰੀ,
ਇਹ ਵੀ ਸੱਜਣਾਂ ਵਾਂਗ ਬੇਵਫਾ ਲਗਦੀ ਏ,
ਪਿਆਰ ਦਾ ਰੋਗ ਲੱਗ ਗਿਆ ਜਿੰਦ ਮੇਰੀ ਨੂੰ,
ਹੁਣ ਨਾ ਦਵਾ ਲਗਦੀ ਏ ਤੇ ਨਾ ਦੁਆ ਲਗਦੀ ਏ

ਤੈਨੂੰ ਯਾਦ ਕਰਕੇ ਅੱਜ ਅੱਖ ਭਰ ਗਈ
ਤੈਨੂੰ ਯਾਦ ਕਰਕੇ ਅੱਜ ਅੱਖ ਭਰ ਗਈ,
ਬੂਹਾ ਖੜਕਣ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਆਈ ਆਸ ਭਰ ਗਈ,
ਬੂਹਾ ਖੋਲਕੇ ਵੇਖਿਆ ਤਾਂ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਸੀ,
ਕਿਸਮਤ ਨੂੰ ਕੀ ਕਹੀਏ ਸਾਡੇ ਨਾਲ
ਤਾਂ ਹਵਾ ਵੀ ਮਜ਼ਾਕ ਕਰ ਗਈ

ਉਹ ਅੱਜ ਵੀ ਮੇਰੀਆ ਯਾਦਾ ਦੇ ਵਿੱਚ ਆਉਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਏ
ਪਰ ਮੇਰਾ ਦਿਲ ਉਹਨੂੰ ਚੇਤੇ ਕਰਨਾ ਨਈਂ ਚਾਹੁੰਦਾ॥

ਤੇਰੀ ਯਾਦ ਨਾਲ ਹੀ ਖ਼ੁਦ ਨੂੰ ਬਹਿਲਾ ਲੈਂਦਾ ਹਾਂ..
ਕਦੇ ਚੀਕਦਾ ਤੇ ਕਦੇ ਖਾਮੋਸ਼ ਰਹਿੰਦਾ ਹਾਂ.

ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਦੂਰ ਹੋਣ ਦੀ ਵਜ੍ਹਾ ਤਾਂ ਦੱਸ ਦੇਣੀ ਸੀ
ਜੋ ਗੈਰਾ ਤੋ ਮਿਲਿਆ ਕੀ ਪਤਾ ਉਹ ਅਸੀ ਵੀ ਦੇ ਦਿੰਦੇ

ਨਾ ਵਕਤ ਹੀ ਰੁਕਿਆ ਕਰਦਾ ਏ,
ਨਾ ਜੋਰ ਚੱਲੇ
ਤਕਦੀਰਾਂ ਤੇ…
ਭੁੱਲੀਆਂ ਯਾਦਾਂ ਚੇਤੇ ਆਉਂਦੀਆਂ,
ਜਦ ਨਜ਼ਰ ਪਵੇ
ਤਸਵੀਰਾਂ ਤੇ….

ਜਿੰਦਗੀ ਦੀ ਕਿਤਾਬ ਬਹੁਤ ਅਜੀਬ ਹੁੰਦੀ ਆ
ਅਸੀ ਪੰਨਾਂ ਪਲਟਦੇ ਆ ਤੇ ਇਹੇ ਕਿੱਸਾ ਹੀ ਬਦਲ ਦਿੰਦੀ ਆ॥

ਇਨਸਾਨ ਸਬ ਕੁਝ ਭੁਲਾ ਸਕਦਾ ਹੈ ..
ਸਿਵਾਏ ਉਨ੍ਹਾ ਪਲਾਂ ਤੋਂ..
ਜਦੋ ਉਸਨੂੰ ਆਪਣਿਆ ਦੀ ਲੋੜ ਸੀ ….
ਤੇ ਓਹ ਸਾਥ ਨਾ ਦੇਣ..