પતી… “એય..ઉઠને, થોડુક વોકિંગ કરી આવીએ!!”

‍પત્ની….“કેમ? હું તમને જાડી લાગુ છું?’

‍પતી… “ અરે જાડા હોય એ જ વોકીગ કરે એવુ થોડુ હોય! ચાલવા થી તબિયત સારી રહે! ફીટ રહેવાય”

‍પત્ની…. “ તમને હું માંદિ લાગુ છું??”

‍પતી… “ તારે ન આવવું હો તો પડી રહે!!

‍પત્ની…. “એટલે તમારું કહેવાનું એમ થાય છે ને હું આળસુ છું?!!”

‍પતી… “રેવા દે ને યાર! તું કોઈ વાત ને સમજતી નથી!

‍પત્ની…. “ હું તો જાણે નાની કીકલી ! મને કાઇ જ સમજણ નથી પડતી !!

‍પતી… “ જો મેં એવું નથી કહ્યું!!”

‍પત્ની…. “ એટલે હું ખોટું બોલું છું એમ ને?”

‍પતી… “ મગજની નસ ખેચવાની રેવા દેને!!’

‍પત્ની…. “ મને કચકચણી કહો છો?

‍પતી… “એએએ મુક માથાકૂટ, મારે નથી જાવું વોકિંગ માં!”

‍પત્ની…. ‘જોયું? તમારી જાવાની દાનત જ નહોતી! ખાલી ખાલી મસ્કા જ મારવા છે!

‍પતી… “ હે ભગવાન, તું જા સુઈ જા ! હું એકલો જ જાઉં છું!”

‍પત્ની…. “ મને ખબર જ હતી, તમારે એકલા એકલા જ બધે ફરવું છે ને એકલા એકલા જ જલસા કરવા છે!!”

‍પતી… “ રેવા દે હો હવે, હું થાક્યો, મારૂ માથુ ભમે છે!!”

‍પત્ની…. “ જોયું? તમે કાયમી તમારી તબિયત નો જ વિચાર કરો છો, મારું તો ક્યારેય વિચારતા જ નથી!!”

‍‍આને ક્યા પોગવું?