ਧੰਨ ਗੁਰ ਰਾਮਦਾਸ
ਰੱਖੀ ਗਰੀਬ ਦੀ ਲਾਜ
ਕਰੀ ਨਾਂ ਕਿਸੇ ਦਾ ਮੁਥਾਜ਼

ਜੇਤਾ ਸਮੁੰਦ ਸਾਗਰ ਨੀਰ ਭਰਿਆ
ਤੇਤੇ ਅਉਗਣ ਹਮਾਰੇ||
ਦਇਆ ਕਰੋ ਕੁਛ ਮਿਹਰ ਉਪਾਉ
ਡੁਬੱਦੇ ਪੱਥਰ ਤਾਰੇ।।

ਇੱਕ ਤੂੰ ਨਾ ਕਰੇ ਤਾ ਕਰੇ ਕਿਹੜਾ,,
ਮੇਰੀਆਂ ਸਭੈ ਜਰੂਰਤਾ ਪੂਰੀਆਂ ਨੂੰ,,
ਲੋਕੀ ਤੱਕਦੇ ਅੈਬ ਗੁਨਾਹ ਮੇਰੇ,,
ਤੇ ਮੈ ਤੱਕਦਾ ਰਹਿਮਤਾ ਤੇਰੀਆਂ ਨੂੰ

ਮੈ ਤਾਣੁ ਦੀਬਾਣੁ ਤੂਹੈ ਮੇਰੇ ਸੁਆਮੀ ,
ਮੈ ਤੁਧੁ ਆਗੈ ਅਰਦਾਸਿ !!
ਮੈ ਹੋਰੁ ਥਾਉ ਨਾਹੀ ਜਿਸੁ ਪਹਿ ਕਰਉ ਬੇਨੰਤੀ ,
ਮੇਰਾ ਦੁਖੁ ਸੁਖੁ ਤੁਝ ਹੀ ਪਾਸਿ ||

ਨਾਮ ਲਈਏ ਸਤਿਗੁਰੁ ਨਾਨਕ ਕੇ
ਦੁਖ ਦਾਰਦ ਰੋਗ ਮਿਟੇ ਸੁ ਭਿਆਨਕ I
ਨਾਮ ਲਈਏ ਸਤਿਗੁਰੁ ਨਾਨਕ ਕੇ
ਸੁਖ ਸੰਪਤੀ ਭੋਗ ਮਿਲੇ ਸੁ ਅਚਾਨਕ I
ਨਾਮ ਲਈਏ ਸਤਿਗੁਰੁ ਨਾਨਕ ਕੇ

ਤੂੰ ਰਹਿਮਤ ਦਾ ਭੰਡਾਰਾ ਹੈਂ
ਮੈਂ ਬੇਸ਼ਕ ਰਹਿਮਤ ਲਾਇਕ ਨਹੀਂ
ਪਰ ਤੇਰਾ ਦਰ ਖੜਕਾਇਆ ਹੈ
ਕਰ ਰਹਿਮਤ ਬਖਸਣਹਾਰ ਗੁਰੂ
ਮੈਂ ਵੀ ਪੁੱਜ ਜਾਵਾਂ ਮੰਜ਼ਿਲ ‘ਤੇ
ਕਿਤੇ ਰਹਿ ਨਾ ਜਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਮਝਧਾਰ ਗੁਰੂ

ਕਰਤਾਰ ਕੀ ਸੌਗ਼ੰਦ ਹੈ
ਨਾਨਕ ਕੀ ਕਸਮ ਹੈ
ਜਿਤਨੀ ਬੀ ਹੋ ਗੋਬਿੰਦ ਕੀ
ਵੋਂ ਤਾਰੀਫ਼ ਕਮ ਹੈ॥