“ਅੱਜ ਛੱਤ ਉਤੇ ਬੈਠ ਤਾਰੇ ਗਿਣਦਾ ਸੀ, ਰੱਬ ਜਿਹੜੇ ਪਾਏ ਫਾਸਲੇ ਓਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਮਿਣਦਾ ਸੀ।’

ਹੰਝੂ ਸੁੱਕ ਗਏ ਤੇਰਾ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਕਰਦੇ-ਕਰਦੇ, ਜ਼ਿੰਦਾ ਲਾਸ਼ ਬਣਕੇ ਰਹਿ ਗਏ ਆਂ ਜਖਮ ਭਰਦੇ-ਭਰਦੇ

ਪੁੱਤ ਪੱਗ ਦਾ ਬਾਜ ਤੇ ਧੀ ਪੱਗ ਦੀ ਲਾਜ ਹੁੰਦੀ ਏ

ਮੋਹੱਬਤ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਗਰੀਬ ਨਾਲ ਹੋਵੇ ਤੋਹਫੇ ਨਾ ਸਹੀ ਪਰ ਥੋਖੇ ਨਹੀ ਮਿਲਦੇ

ਦੁੱਖ ਤੇਰੇ ਸਾਰੇ ਰੱਖ ਲੈਣੈ, ਮੈ ਤੇਰੇ ਹਾਸੇ ਨੲੀ ਰੱਖਣੇ…

ਚੁੱਪ ਚਾਪ ਗੁਜ਼ਾਰ ਦੇਵਾਂਗੇ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਤੇਰੇ ਨਾਮ, ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਫੇਰ ਦੱਸਾਂ ਗੇ ਪਿਆਰ ਐਂਵੇ ਵੀ ਹੁੰਦਾ

ਮੇਰੀ ਆਖਰੀ ਤਮੰਨਾ ਜਦੋਂ ਦੁਨੀਆ ਤੋ ਜਾਵਾਂ, ਜਿਹਨੂੰ ਇਕ ਵਾਰੀ ਮਿਲਾਂ ਯਾਦ ਵਾਰ-ਵਾਰ ਆਵਾਂ

Zindgi jiyon da NazAra Aah gya . . . bichre Chira To Mere Yaar Mill Gye